Poetsvrouw Betty voelt zich vernederd

Feest in het atheneum in Avelgem donderdagavond, waar op de nieuwjaarsreceptie de gepensioneerden van 2017 gevierd werden. Betty Van Herpe (60) uit Heestert keek na 32 jaar inzet als keukenhulp en opdienster en 6 jaar dienst als poetsvrouw uit naar de hulde op de secundaire school. Net zoals een gevolg van oud-collega's, die er Betty speciaal kwamen uitzwaaien. Alle gepensioneerden werden op het podium geroepen, behalve Betty, die gewoon vergeten werd. Het had een fragment uit het komisch televisieprogramma In De Gloria kunnen zijn, maar Betty kan er allerminst mee lachen. "Ik werkte er heel mijn leven keihard én deed het graag", vertelt ze. "Maar ja, ik ben maar een poetsvrouw zeker? Ik had zo'n lelijke manieren nooit verwacht. Het was een blunder van jewelste. Ik ben meteen naar huis vertrokken. Ik kon het niet aan om nog op die receptie te blijven", zucht ze. Haar man Eddy Delattre (61) is razend. "Het voelt aan alsof Betty niets waard is, en dat na al die jaren. Hoe is dat toch mogelijk? Je moet zo'n lijst met gepensioneerden àltijd checken én ook dubbelchecken."

Betty Van Herpe is sinds de zomer van 2017 officieel met pensioen. "Maar ik zat wel al een jaar thuis, nadat ik in het ziekenhuis twee nieuwe knieën kreeg", vertelt Betty. "Mijn vorige knieën waren versleten. Ik heb dan ook altijd mijn best gedaan, al die jaren. 's Morgens vroeg beginnen, tot 's avonds laat werken of tijdens weekends als er een feest was, werkelijk niets was mij te veel. En het is zeker niet zo dat ze mij niet kenden in het atheneum, want ik poetste er alle bureaus en klassen. Ze kenden mij er meer dan goed genoeg."

"Ze zat in een stelsel van ziekteverlof, dat overgegaan is in haar pensioen, waardoor we haar totaal over het hoofd zagen", klinkt het in het atheneum in een reactie in naam van de directie. "Maar goed, het is onaanvaardbaar dat we haar uit het oog verloren. We zakken door de grond van schaamte. We zullen intern bekijken wat er precies fout liep, want zoiets willen we nooit meer meemaken. Maar opzettelijk was het zéker niet. Mensen maken nu eenmaal fouten. We bieden Betty onze oprechte excuses aan. We probeerden dat donderdagavond al te doen, maar toen was ze begrijpelijk te boos en te ontgoocheld om naar ons te luisteren. We stellen daarom een brief op, waarin we ons verontschuldigen voor wat er gebeurd is. En we zijn van plan om op een latere datum alsnog hulde te brengen aan haar, met op zijn minst een bloemetje. Want ze verdient het, na al die jaren dienst op onze campus. Het is absoluut niét onze stijl om mensen zomaar te vergeten", zegt de directie.