"Elke prent is nog steeds uitdaging"

Met kunstschilder Jef De Coninck als vader was Jeroen De Coninck (62) bijna voorbestemd om iets creatiefs te doen.


"Elke dag na school ging ik in Dendermonde naar de Academie. Ik herinner me niet anders dan dat ik heel mijn leven getekend heb. Na mijn studies ging ik aan de slag bij drukkerij De Cuyper als vormgever. In een krantje van De Stripgilde las ik dat er een striptekenaar voor De Smurfen gezocht werd. Ik ging onbezoldigd aan de slag tijdens mijn verlof, gewoon omdat ik het fijn vond om te doen."

Die hobby werd al snel het beroep van De Coninck en tot vandaag is hij dagelijks aan het werk als één van de twee vaste tekenaars in de studio in het Waals-Brabantse Genval. Tekenen gebeurt vandaag nog steeds met potlood, papier, pen en Chinese inkt. "Al zijn er al heel wat dingen veranderd. Vandaag tekenen we op een speciaal scherm zodat tekeningen digitaal vergroot of verkleind kunnen worden, terwijl we vroeger moesten scannen, kopiëren en zoeken naar de juiste grootte. Ook correcties gebeuren digitaal. Vroeger kon je met een scheermesje een volledige prent afschrapen om er een nieuwe op te tekenen. De kwaliteit van het papier vandaag laat dat niet meer toe. Toch werken we niet volledig digitaal, naar mijn gevoel verliezen de prenten dan een stukje levendigheid."


Volgende maand ligt het 36e album van De Smurfen in de winkelrekken. 'Les Schtroumpfs et le dragon du lac', heet het album, dat tegen de zomer ook in het Nederlands uitkomt.

"Het tekenen van strips doe ik nog steeds het liefst", zegt de tekenaar, wiens werk ook bestaat uit het maken van onder andere decors of tekeningen op maat. "Aan één pagina werk ik drie volle dagen en ook na 28 jaar blijft het een uitdaging om de tekeningen te maken. Het is altijd wat anders en altijd opnieuw zoeken hoe een situatie het beste in beeld gebracht wordt om daarna nog eens te checken of alles wel klopt. Toen ik net begon, nam Peyo, de geestelijke vader van De Smurfen, de prenten die ik maakte mee naar huis. De volgende dag kreeg ik een blad vol correcties terug. Het is een leerproces, ik heb leren kijken hoe ik iets het beste in beeld breng. Maar tot vandaag kan ik nog steeds vloeken op situaties die niet meteen lukken."


Toch heeft De Coninck nog steeds plezier in zijn werk. "De Smurfen zijn intussen een stukje van mezelf geworden. Hier en daar durf ik wel een 'inside joke' in de prenten verwerken. Zo tekende ik eens de karikaturen van twee collega's in een herberg. De aandachtige lezer zal in de nieuwe strip een Dendermondse knaptand vinden. Het belangrijkste is dat het niet stoort in het verhaal, bovendien merken lezers die details zelden op."