Sus Vissers (63) neemt afscheid als schepen: “Van het ziekenhuis naar het Schaliënhuis en dan het gemeentehuis. Maar voor het rusthuis vind ik het nog te vroeg”

Sus Vissers is van opleiding verpleegkundige en werkte jarenlang in het ziekenhuis om daarna samen met zijn echtgenote het Schaliënhuis in Loenhout over te nemen. In de loop van 2011 geraakte hij aan de praat tijdens een vakantie met huidig burgemeester Dieter Wouters. “We spraken over van alles en ook de politiek, maar verder niets”, vertelt Sus Vissers. “Tot ze enkele weken later ’s avonds aan mijn deur stonden. Of ik niet wilde opkomen. Ik heb even moeten nadenken, want ik ben wel iemand die zich volledig wil smijten als ik ergens voor ga. Maar ergens was het wel een kans. Ik was 53 en mijn zoon had net het Schaliënhuis overgenomen.” De verkiezingen van 2012 werden een succes. Sus haalde net geen 1.000 voorkeursstemmen en werd meteen schepen. “Ik wist wel dat ik wat stemmen kon halen”, vertelt Sus. “Je bent tenslotte twintig jaar lang zaakvoerder van een horecazaak geweest.”

Sus zou schepen worden van Lokale Economie, Landbouw, Leefmilieu, Sociale Tewerkstelling en Personeel. “Ik heb één ding wel geleerd: politiek is topsport. Je gaat met dossiers slapen en he staat ermee op. Zeker als schepen besteed je er enorm veel tijd aan en het zorgt toch ook voor aan familiale belasting. Ik wist wel ongeveer wanneer mijn dagen begonnen, maar zeker niet wanneer ze eindigden. Mijn vrouw wist het ook: als jij je ergens voor smijt, dan ken je geen klok meer. Maar ik heb van haar en de kinderen alle ruimte gekregen om voor de politiek te gaan. Daarom dat we samen beslisten om in 2018 – moest ik weer verkozen worden – het maar voor drie jaar zou zijn. Ik sta nog altijd achter die beslissing, maar nu het zo dichtbij komt doet het toch vreemd. Ik keek gisteren in mijn agenda en die was leeg voor januari. Nog nooit meegemaakt.”

De oprichting van Selab, het promoten van sociale tewerkstellingsprojecten, was een van Sus’ verdiensten. Lachend noemde ik hem onlangs ook de ‘bomenschepen’, maar dan bedoeld als compliment want nog altijd is er geen gemeente in Vlaanderen waar zoveel aandacht uitgaat naar vergroening. “Dat stond in ons beleidsplan, maar ik ben zelf ook een natuurliefhebber. En een jager. Iets wat veel mensen vreemd vinden, maar jagers moeten er echt wel zijn.” Misschien nog wel het meest trots is hij op het project van het doven van de verlichting. Waar de openbare verlichting in 2011 nog voor een uitstoot van 300 ton CO2 zorgde, was dat in 2019 nog maar 100 ton. “Aan dat verlichtingsplan heb ik maanden gewerkt”, zegt Sus Vissers. “Ik ging zelf met de fiets of met de auto op pad. Elke lamp, elke straat, elk hoekje en kantje heb ik bekeken om te kunnen uitmaken of die lamp ’s nachts nog wel moest branden (lacht).” En het meest frustrerende? “Het vandalisme enkele maanden geleden aan de zware bloempotten op de Hoogstraatseweg. Je steekt daar veel tijd in. Het trapte ook de mensen van de groendienst op hun ziel. Ze doen alle moeite om van Wuustwezel en deelgemeenten een mooie bloemrijke gemeente te maken en dan krijg je zoiets.”

Maar Sus praat niet graag over verwezenlijkingen in eigen naam. “Ik heb dingen alleen maar kunnen realiseren door te kunnen rekenen op een fantastisch team van medewerkers. De ambtenaren, de werkmannen van de groendienst. Zij vormen ook echt een enthousiast team. Zij appreciëren mij en omgekeerd is het respect even groot.” En wat in 2024 ? “Dat is nog lang”, knipoogt hij. “Ergens ben ik nog maar 65 dan en kan ik de partij misschien nog wel wat diensten bewijzen. We zullen dan in elk geval wel met een heel jong team zijn, want volgend jaar stopt ook Mai Van Thillo. Maar verjonging is goed zolang ze nog maar aandacht hebben voor de ouderen (lacht).” En wat brengt het leven na de politiek ? “Van het ziekenHUIS naar het SchaliënHUIS en dan het gemeenteHUIS, maar voor het rustHUIS is het nog te vroeg (lacht). We vullen de agenda wel op. Ik wil volgend jaar alvast met de fiets naar Compostela. Dat is al één goed voornemen (lacht).”

Sus Vissers wordt vanaf 1 januari opgevolgd door Pieter Cools (34). 

Lees ook : Tot 278.000 euro voor reclameborden in emaille: “Prijzen zijn de laatste jaren vertienvoudigd”