Meer en meer kapsalons trekken aan alarmbel: “Wat maakt ons nu plots essentieel ?”

Vrijdag al reageerden Sanne Smans uit Essen en Marieke Leppens uit Hoogstraten al op het feit dat kappers – ondanks zij héél nauw contact hebben met klanten – gewoon verder mogen doen. Ook Jessy Looijen begrijpt het allemaal niet meer. De jonge mama van Ward Vrints (13 maanden) baat sinds 8 jaar haar eigen zaak uit. “Ik ben/was eigenlijk ontzettend gelukkig”, vertelt een emotionele Jessy. “Ik heb mijn eigen kapsalon dat ik doorheen de jaren door hard werken en flink wat investeringen heb kunnen uitbouwen. We hebben ook ons eigen droomhuis. Enorm trots op het kleine salon dat ik heb kunnen uitbouwen en ondertussen heb ik zelfs een fijne collega aangeworven. Maar stilletjes vrees ik nu dat alles in één klap wordt weggeveegd door de crisis die we moeten meemaken. Vooral omdat er voor onze sector eigenlijk geen steunmaatregelen zijn uitgetrokken.”

Jessy sloot eind van de week haar kapsalon. “Ik heb het gedaan uit veiligheidsoverwegingen door de zware gevaren voor de gezondheid. Mijn zoontje heeft zwakkere longen en is al heel de winter in behandeling. Mijn zaak mag dan ook veel betekenen voor mij, maar de gezondheid van Ward, mijn gezin, familie en klanten gaat nog altijd voor.”

Jessy geeft aan dat ze aanvankelijk nog begrip had dat er voor de kapperssector nog geen maatregelen genomen werden. “Ik wist ook wel dat ze eerst grote en belangrijke beslissingen te nemen hadden en dat er daarna wel iets zou volgen voor de kapperssector en dat ook wij zouden kunnen rekenen op een regeling zoals die voor de andere zelfstandigen. Ik geloofde echt dat het zou gebeuren. Eerst werd er gezegd dat we op zaterdag zouden moeten sluiten en dat we konden rekenen op de 2.000 euro hinderpremie. Maar dat is nu herzien. Nu krijgen we enkel het overbruggingsrecht van 1.614,10 euro (met gezinslast). Mag ik eerlijk zijn: dan hou ik nog 300 euro over om al mijn andere rekeningen te betalen. Is dat nog menswaardig? Ik ben altijd een eerlijke zelfstandige geweest. Ik heb best zwarte sneeuw gezien. Ik betaalde eerst alle rekeningen en keek dan of er nog iets over bleef om mee rond te komen.”

Het bloed van Jessy begint te koken als ze de maatregelen hoort die genomen worden. “Zaken moeten sluiten om besmetting te voorkomen. Mensen moeten anderhalve meter afstand houden, mensen riskeren zelfs boetes als ze voor niet-essentiële zaken het huis uitgaan. Wel, is een kapper dan zo essentieel ? Nochtans werden we altijd beschouwd als een luxeproduct en moesten we altijd 21 procent btw betalen voor onze diensten. Gaat het dan voortaan 6 procent worden aangezien wij essentieel zijn?”

Jessy is emotioneel en vreest zware gevolgen voor haar én veel sectorgenoten. “Ik weet niet of mijn zaak dit gaat overleven”, vertelt ze. “Ik doe mijn job graag, maar ik wil me niet in de schulden steken door deze waanzin. Als er niets verandert, dan zal ik mijn rekening maken en een harde en moeilijke beslissing moeten nemen. En ik ben niet alleen. Heel veel zaken stevenen op de afgrond af door de politieke verwarring die er is gecreëerd.”

Jessy heeft enkele duidelijke eisen. “Ik wil jullie vragen om iedereen in België gelijk te behandelen! De ene zaak is niet beter of slechter dan de andere dus als het mijn taak is om op een correcte en efficiënte manier te handelen, mag ik dan toch verwachten dat jullie dit ook doen alstublieft? Ik wil gewoon precies dezelfde financiële steun krijgen voor mijn zaak net als alle andere zelfstandigen uit andere sectoren die krijgen bij deze coronacrisis! Ik hoop van harte dat jullie mijn tekst en oproep écht ter harte gaan nemen. Niet alleen voor mezelf maar voor de hele kapperssector. En communiceer daarover ook volkomen duidelijk.”