Wil dat dan zeggen dat ze allemaal samenleven? “Niet echt”, vertelt Katrien. “Mijn man en ik wonen in een open bebouwing met onze kinderen. Zes meter achter het huis staat onze garage. Aan de achterkant daarvan hebben we de modulaire zorgwoning laten plaatsen in een soort T-vorm. Zo belet die ook amper ons uitzicht: we wonen in een landelijk gebied en hebben veel groen om ons heen en kunnen daar zo nog optimaal van genieten. We delen dus niet dezelfde leefruimtes, maar wonen wel vlakbij elkaar.” Zie jij het wel zitten om bepaalde ruimtes te delen met andere bewoners? Dan is cohousing een interessante oplossing.

Die nabijheid is meteen het grootste voordeel van de zorgwoning. “Als mijn schoonmama ons iets wil komen vragen, is ze snel hier”, legt Katrien uit. “Wij gaan dan even met haar mee en kunnen haar zo makkelijk helpen, zonder dat we ons hoeven te verplaatsen. Bovendien zien de kinderen hun oma veel meer en is er overdag bijna altijd iemand thuis om een oogje in het zeil te houden. Ze werkt ook graag in de tuin, en gezien we de onze nu deels opnieuw moeten aanleggen, is dat voor iedereen mooi meegenomen (lacht).” 

Toch hebben de familieleden geen gebrek aan privacy. “Op dat vlak zit het zeker goed”, zegt Katrien. “We kennen elkaars grenzen en houden daar ook rekening mee. Mijn man en ik hebben een tijdje in het buitenland gewoond en zijn daarna vijf jaar bij mijn schoonouders op zolder ingetrokken. We weten dus al langer hoe we elkaar de nodige ruimte kunnen gunnen. Ik denk dan ook dat het belangrijk is om goed na te denken met wie je aan zoiets begint. Het is niet voor iedereen weggelegd, maar voor ons loopt dat perfect.”

Met een oppervlakte van 40 m² is de zorgmodule eerder compact. Toch beschikt Louisa er over alles wat ze nodig heeft. “Er is een badkamertje voorzien met een douche, toilet en wastafel”, vertelt Katrien. “Ook de technische ruimte zit daarin verwerkt. Naast de badkamer is er nog één grote ruimte die dienst doet als slaap- en woonkamer. Met een grote kleerkast hebben we die functies een beetje van elkaar kunnen scheiden. Via een schuifdeur kan mijn schoonmama naar haar keuken in het achterste deel van de verbouwde garage. Verder heeft de module nog twee gewone deuren als ingang, waarvan er eentje uitkomt op de tuin.” Bekijk hier alle foto’s van de zorgunit.

Ook heeft het gezin een kleine gemeenschappelijke ruimte voorzien. “Daar gebruiken we het andere gedeelte van de garage voor”, zegt Katrien. “Die doet voor iedereen een beetje dienst als extra opslagplaats. Zeker voor mijn schoonmama is dat handig. Haar leefruimtes zijn heel wat kleiner dan de onze, maar zo kan ze toch overal vlot aan. Binnenkort zetten we haar wasmachine daar om dezelfde reden ook bij.”

Op het verbouwen van de garage na, kostte de plaatsing van de zorgwoning hen amper moeite. “De module werd volledig afgewerkt bij ons geleverd”, zegt Katrien. “De badkamer, vloerbekleding, het verwarmingssysteem,… Alles zat erin. We hebben alleen zelf nog geschilderd en een paar meubels gezet. Lang hebben we bovendien niet moeten wachten: begin januari 2019 bestelden we de eerste materialen, in maart de hele module. Eind april volgde de levering en stond de kant-en-klare woning op zes uur tijd in onze tuin.”

Toch had het gezin veel vrijheid op vlak van inrichting. Katrien: “We konden onder meer de ramen, vloeren en badkamer kiezen uit het aanbod van enkele leveranciers. Onze keuze viel zo op een vinylvloer, vooral omdat die onderhoudsvriendelijk is. Ook de vorm en afmetingen van de module bepaalden we zelf. Met het oog op de toekomst hebben we alles zelfs rolstoelvriendelijk ontworpen: brede deuren, een inloopdouche,... En omdat de wanden volledig uit isolatiemateriaal bestaan, is er weinig verwarming nodig.” Wil je ook een woning waar je je hele leven kan blijven? Hou daar dan al rekening mee in je ontwerp.

Welk prijskaartje hangt er aan zo’n op maat gemaakte module vast? “We vergeleken onze situatie met de gemiddelde kosten van een zorgtehuis”, zegt Katrien. “We ontdekten dat een modulaire zorgwoning evenveel kost als drie jaar lang een kamer huren in een rusthuis. Onze keuze was dus snel gemaakt. Een eigen huis onderhouden is bovendien ook niet goedkoop en voor mijn schoonmama zelfs een hele klus, ook al is ze nog goed te been.”

Een modulaire woning mag je wel niet zomaar overal plaatsen. “Maar bij ons verliep alles vlot”, vertelt Katrien. “Mijn man heeft een vergunning aangevraagd op het gemeentehuis en we hebben die vrij snel gekregen. De vergunning staat op naam van mijn schoonmoeder. Als zij ooit terug verhuist of overlijdt, vervalt die en moet de module weer weg. Maar die procedure hangt een beetje van gemeente tot gemeente af. Onze burgemeester moedigt dit soort woonvormen bijvoorbeeld aan. Hij vroeg ons zelfs of hij aanwezig mocht zijn bij de inhuldiging. Onze zorgwoning was een beetje een primeur in Merchtem (lacht).”

Overweeg je zelf om een modulaire kangoeroewoning aan te schaffen? Dan heeft Katrien nog een gouden tip voor jou: “Sta op voorhand goed stil bij de inrichting van je module. Het is een kleine ruimte, dus moet je elke vierkante centimeter optimaal benutten. Hou daarbij zeker de opbergruimte in het oog. Een grote technische ruimte lijkt misschien plaatsverlies, maar je moet ergens met je stofzuiger en borstels blijven. Achteraf gezien had ik die van onze module graag wat groter gemaakt. Maar dat is dan ook het enige minpuntje dat ik zie.”

Lees ook op Livios.be:

Wonen in een container? Vanaf 24.500 euro

Jeroen leeft in een tiny house: “Natuur, rust én comfort”

Permanent wonen in een container: mag dat?

Bron: Livios