De ondertussen 72-jarige Hennie Kuiper was tijdens zijn actieve wielercarrière “geen pannenkoek”, zoals Patrick Lefevere zou zeggen. De Nederlandse wielerlegende was de beste in Milaan-Sanremo, won Parijs-Roubaix en de Ronde van Vlaanderen, kroonde zich tot olympisch kampioen in 1972 en werd wereldkampioen in 1975. Verder prijken ook drie etappeoverwinningen in de Ronde van Frankrijk, de Ronde van Lombardije en twee ritoverwinningen in de Vuelta op zijn palmares. Kuiper eindigde ook twee keer tweede in de Ronde van Frankrijk.

“Alles. Het was een loodzwaar WK, waar er heel veel aandacht en belangstelling voor was. Het was de gouden periode van Eddy Merckx en Roger De Vlaeminck. België kon theoretisch gezien niet verliezen. Je kunt het wat vergelijken met dit jaar. Zij hadden net als Wout Van Aert een superjaar achter de rug en gingen als de grote topfavorieten van start. Wij kwamen daar toe met Joost Zoetemelk als kopman. Gerrie Knetemann en ik waren beschermde renners.”

“Ik ging de eerste ronde al in de aanval met nog drie andere renners. Wanneer we werden gegrepen, kreeg je de ene aanvalspoging achter de andere te zien. Wij (de Nederlandse ploeg, red) zorgden ervoor dat we altijd een mannetje mee in de vuurlinie hadden. Met nog drie ronden voor de boeg, trok Michel Pollentier ervandoor met volle kracht en ik kon volgen. Uiteindelijk wist ik hem ook van me af te schudden. Ik was niet snel genoeg in de sprint en moest dus voor alle andere renners aankomen. De anderen hebben zich allemaal stuk gebeten op mijn voorsprong. Knetemann en Zoetemelk hebben schitterend afstoppingswerk verricht.”

Het volledige verhaal van Hennie Kuiper beleven? Bekijk ‘Regenboog’ op Streamz.

“Ja, zonder twijfel. Een WK is altijd een speciale wedstrijd, maar België is gewoon een absoluut wielerland. Er stonden honderdduizend toeschouwers langs de kant. Het was geweldig. Ik krijg er kippenvel van als ik eraan terugdenk. In die tijd was dat echt heel erg bijzonder.”

“Ik vind mijn olympische titel nog altijd de mooiste. Ik kom uit een streek waar wielrennen totaal niet zo populair was als Vlaanderen. Het feit alleen dat ik mocht meedoen aan de Spelen was al uniek. Dan nog eens met goud terugkomen, dat gevoel kun je echt niet beschrijven. Het is het mooiste wat je kan verwezenlijken als wielrenner. Ook de Ronde van Frankrijk winnen is zo’n unieke overwinning. Maar daarvoor moet je een ronderenner zijn en dus goed kunnen klimmen. Na mijn olympische titel komt wel mijn wereldtitel. Wereldkampioen ben je voor altijd.”

“Het is exact dezelfde situatie als in 1975. Van Aert lijkt onklopbaar en ook Evenepoel is immens sterk, maar ook Jasper Stuyven dicht ik een kans toe. Er zijn heel wat renners die van de wereldtitel mogen dromen. Als de Belgen als één blok rijden, dan schat ik hun kansen heel erg hoog in, maar er zijn zoveel verschrikkelijk goede renners. Er zijn zeker vijftien renners die uit de groep kunnen ontsnappen en alleen kunnen finishen. Dan heb ik het nog niet over Van der Poel. Denemarken en Italië hebben ook een goed collectief. Ik zou het echt niet weten wie zondag wint. Dat maakt het WK ook zo mooi, die onvoorspelbaarheid.”

Lees ook: 

WK wielrennen: deze films en series moet je gestreamd hebben