Sensatie op het WK: Kroatië stuurt Brazilië na strafschoppen naar huis

Een wezenloze blik voor zich uit. Minutenlang, daar op de middenstip. Tranen verbijtend. Machteloos. Niet eens een penalty genomen, hij was de volgende op het lijstje. Neymar zal nooit wereldkampioen worden. En dat besef kwam hard binnen.

De wedstrijd tegen Kroatië werd vooraf eigenlijk wat afgedaan als een bijkomstigheid. Dat varkentje zou dit Brazilië toch wel wassen? Welke danspasjes de Brazilianen deze keer uit hun mouw zouden schudden, was de vraag die er echt toe deed. Sommigen vonden het smakeloos. Respectloos naar de Zuid-Koreanen, zeker van bondscoach Tite. Anderen konden de Braziliaanse frivoliteiten wel smaken.

Ze waren de bus nog niet afgestapt, of ’t was al prijs. De spelers sloten elkaar nog even in de armen en gooiden de benen los. Daarna draaiden ze de knop om. Neymar zette zijn opvallende zonnebril recht. De blik op serieus. Het moest zijn moment worden. Eindelijk eens op een WK. Een meervoudig trauma waar hij eindelijk korte metten mee wou maken.

Anno 2010 werd Neymar nog te groen achter de oren geacht. Grote belofte bij Santos, maar destijds kwam hij pas net piepen. De ticketjes naar Zuid-Afrika waren reeds uitverkocht door de toenmalige bondscoach Dunga. Na een nieuwe exit in de kwartfinale (net als vier jaar geleden) werd die bondscoach ontslagen. En de ploeg grondig overhoop gegooid.

Vier jaar later, in zijn thuisland Brazilië, was het wél aan hem. Vier goals in de groepsfase alleen al. En beslissend in een penaltyreeks. Maar in de kwartfinale tegen Colombia sloeg het noodlot toe. Een kniestoot in de rug maakte abrupt een einde aan zijn toernooi. Twee centimeter scheelde het toen, of Neymar had nooit meer kunnen lopen. “Eén van de ergste momenten in mijn carrière”, noemt hij het zelf. Om het litteken nog wat uit te diepen: Brazilië ging zonder hem roemloos de boot in de halve finales tegen Duitsland in een historische 7-1.

Rusland dan maar. Opnieuw werd Brazilië gebombardeerd tot dé absolute titelfavoriet. Maar ook toen strandde het schip in de kwartfinale voor Neymar, tegen... België. Het scheelde de vingertippen van Thibaut Courtois. Een zweefduik van onze Belgische nummer één die in het collectief Belgisch geheugen gegrift zit. Geen ultieme gelijkmaker voor Neymar. Weg kansen op de wereldtitel. Een knuffel van De Bruyne en Hazard, da’s al.

“Ik ga spelen alsof het m’n laatste WK is”, blikte Neymar in een documentaire vooruit naar Qatar 2022. “Ik weet niet of ik het mentaal nog ga kunnen opbrengen om met voetbal bezig te zijn tot 2026.” Het zou alleen een nieuw trauma worden voor de 30-jarige dribbelkont. Met dank aan één Kroaat. Doelman Dominik Livakovic. 105 minuten lang leek die onklopbaar. Neymar, Paqueta en nog eens Neymar. Maar keer op keer stond de keeper pal. Tot Neymar zijn duivels ontbond. Heerlijke combinatie met Paqueta. Als een mes door Kroatische boter. De keeper en route even omzeilen, om dan de bal tegen de touwen te jagen. De wereld lag aan zijn voeten. Voor een kwartiertje, toch. Tot Petkovic er met het enige schot tussen de palen van Kroatië in 120 minuten tijd 1-1 van maakte. Penalty’s tegen Kroaten, da’s vragen om problemen. Rodrygo miste. Marquinhos ook. De Kroaten niet. Een nieuw litteken, opnieuw in de kwartfinale.

Het palmares van de duurste voetballer aller tijden blijft akelig leeg bij Brazilië, op die Confederations Cup in 2013 en goud op de Olympische Spelen na.

Terwijl de Kroaten naar hun mirakeldoelman liepen, viel Neymar in de armen van Dani Alves. Ancien van de Braziliaanse ploeg. Die fluisterde wat troostende woorden in. De tranen liepen uiteindelijk toch over z’n wang.