Lof voor zowel “kleurrijke vechtploeg vol ‘wereldmarokkanen’” als voor Fransen in internationale media: “Ze zijn gemaakt om te vechten”

Beginnen doen we het rondje buitenlandse media bij het Argentijnse Olé, en daar gingen ze natuurlijk op zoek naar de mogelijkheden voor hun land. “Ja, het wordt Frankrijk. Ja, het is de huidige wereldkampioen. Ja, het wordt Messi versus Mbappé. En ja, ze het zijn twee teams die maar wat graag een derde ster op het schild willen toevoegen (...) Frankrijk wordt een zware test voor het team van Scaloni (...) maar de revelatie van dit WK legde pijnpunten bloot. Soms was Marokko baas op het middenveld, maar ook via de counters met Ounahi kwamen ze verschillende keren in de zone tussen de centrale verdedigers Varane en Konaté. Da’s waar ook Leo, in deze vorm, de Fransen pijn kan doen. En ook de rechterkant van Koundé nodigde uit - iets wat mogelijkheden biedt voor Álvarez. Misschien wordt het wel iets voor Di María? We zullen zien.”

Ook in de tribunes zien ze bij Olé een groot voordeel. De Marokkanen waren met veel meer in de tribunes en zondag zal dat ook bij de Argentijnen het geval zijn. “De Fransen hadden het niet naar hun zin in zo’n vijandig klimaat, met de grote Marokkaanse ‘thuisaanhang’ die hun ploeg constant op een daverend fluitconcert trakteerde. Daarom vertoonden de mannen van Deschamps ook tekenen van kwetsbaarheid. Rabiot ontbrak, waardoor Tchouaméni het ook vaak lastig had. En ze werden meer dan ees gered, door de paal bij de omhaal van El Yamiq of door Koundé, die de bal van de lijn veegde. (...) Maar de Argentijnen weten tegen wie ze moeten om de droom te verwezenlijken. Dat het maar snel zondag is...

Bij MARCA kozen ze ervoor om een held in de Franse schaduw in de bloemetjes te zetten. “Soms is voetbal logisch. Frankrijk, de wereldkampioen, verdedigt zijn kroon tegen Argentinië in wat een grootste finale moet worden. Vooral omdat het ook om een duel gaat tussen twee dominante ‘tienen’: Leo Messi en Kylian Mbappé. Maar u moet ons excuseren, want voor zij in het stuk voorkomen, zal er er toestemming moeten worden gevraagd aan Zijne Majesteit ‘De Kleine Prins’.”

En daarmee bedoelden ze natuurlijk Antoine Griezmann. “De meest beslissende voetballer van het toernooi, de aanvaller die is gemuteerd tot een allrounder, regeerde in de halve finale zoals hij dat eerder ook al deed in de kwartfinales. Ballen voor het vijandige doel gooien, of ze wegwerken in de kleine rechthoek: hij deed het allemaal. Marokko dwong dit ook af, het reageerde schitterend na die vroege achterstond. Het werkte hard en was er dichtbij, maar de gala-kwaliteit bij de Fransen, met speciale vermelding voor Theo Hernandez en Mbappé, maakte een eind aan de droom.”

“Marokko kan Qatar met het hoofd omhoog verlaten, maar het was de voet van Theo Hernandez die zelfs nog hoger ging en zo Frankrijk over de streep trok”, beginnen ze bij Daily Mail met een streepje beeldspraak. “Want de wereldkampioen kreeg klop. Die vroege goal zorgde voor het verschil tussen beide teams, want zo moest Marokko uit z’n schulp komen. Alvorens ze een tweede keer werden gepakt. Op dat punt was Frankrijk zegezeker, maar al wat zich ervoor afspeelde was vaak even hectisch als zenuwslopend.”

“Maar Frankrijk speelt een tweede WK-finale op rij omdat het wellicht de beste ploeg hier in Qatar is”, gaat het verder. “Een status die ze verkrijgen omwille van de kwaliteit die er is in deze ploeg, zelfs op de bank. Theo Hernandez, weet u nog, speelt in de plaats van zijn geblesseerde broer Lucas. En dan zijn ook N’Golo Kanté, Karim Benzema en Paul Pogba er ook nog niet bij. Met Dayot Upamecano en Adrien Rabiot ontbraken er nog eens twee basispelers, maar dan nog gaan ze door. Het was zwaar en meedogenloos, maar hoeveel wedstrijden worden in deze fase van een toernooi makkelijk gewonnen? Frankrijk is gemaakt om te vechten, en ze wonnen het gevecht. Het was, op z’n eigen manier, enorm indrukwekkend.”

“Zondag in het Lusail-stadion van Doha wacht een schitterende finale tussen Argentinië en de Fransen. Een rechtstreeks duel tussen de oude ster, Lionel Messi, en de nieuwe, Kylian Mbappé. Maar als er één elftal op dit WK de harten van de wereld veroverde, ook nu weer, dan was het Marokko wel. De kleurrijke vechtploeg vol ‘wereldmarokkanen’, opgegroeid in allerlei delen van de wereld, drie weken lang als hecht collectief jagend op zijn WK-dromen. Alleen al die vliegende tackle van Sofyan Amrabat kort na rust, na een machtige sprint achter de sprintende Mbappé aan. De ingreep was hard en op het randje, maar heldhaftig veroverde Amrabat op de achterlijn de bal, geheel in stijl met dit hartstochtelijk Marokkaanse elftal. Heel even sloeg de stilte in onder het imposante dak van het Al Bayt-stadion; het geluid van teleurstelling en ontgoocheling. Maar meteen daarna golfde ook het applaus van de tribunes, neerdalend op de zo dapper strijdende Marokkaanse ploeg.”

“Marokko toonde waarom het bij de laatste vier was in Qatar. Frankrijk stond na de vroege opener bij momenten op breken. Een verdedigende Griezmann was nodig om de ploeg overeind te houden. Ref Ramos weigerde ook een penalty te fluiten voor een tackle van Hernandez die echt wel op de limiet was”, zo waren ze eerlijk bij L’Equipe, al viel er ook lof te bespeuren voor de eigen Haantjes. “De mannen van Deschamps gaan zondag in Doha voor een derde wereldtitel en dat in een droomfinale tegen Argentinië - met een Lionel Messi die op missie is. Deze Franse ploeg is evenwel indrukwekkend in meesterschap. Deze Franse ploeg is ook in staat om te lijden zonder helemaal te plooien. Deze Franse ploeg is ongevoelig voor de druk van buitenaf en voor een publiek dat liever de tegenstand ziet winnen. Kylian Mbappé heeft zijn confrontatie met Messi verdiend.”