Geplaagde pastoor Luk Brutin: "De Kerk is een kind dat net op het potje is leren gaan"

Sinds het aantreden van de pastoor zes jaar geleden, trokken de parochiekerken van Sint-Aldegondis en Sint-Jozef in de kleine West-Vlaamse gemeente voor het eerst in jaren weer meer volk. Brutin preekte in sappig West-Vlaams, zette zijn homilie kracht bij met YouTube-filmpjes, deelde hosties uit in het botsautokraam. Als hij een koppel trouwde dat verliefd werd na een zatte cafénacht, grapte hij dat "hun ogen zo scheel stonden als een zak knikkers". Voor de een was hij een modernist die de kerk weer vol kreeg. Voor de ander een schijnwerperloper, uit op controverse. 

Die felle voor- en tegenstand kostte hem in augustus de kop. Volgens het bisdom toch. De pastoor zelf zei dat niet zijn preekstijl ter discussie stond, wel dat hij gepest werd op het werk. Er werden twee protestacties georganiseerd om de pastoor terug op z'n stoel te krijgen. Maar dat is vooralsnog niet gebeurd.

"Ik stel me inderdaad de vraag of het realistisch is ooit terug te keren als pastoor in Zwevezele", zegt Brutin in de KW. "Sommigen zeggen dat ik in de politiek moet gaan en burgemeester moet worden. In ieder geval: voor ik een nieuwe job aanvaard, wil ik eerst tot rust gekomen zijn." En Brutin komt met een 'verrassing', waar hij momenteel de handen vol mee heeft: hij schrijft aan een boek, onder andere over de reden waarom hij weg moest. "Ik weet nog niet of ik het ga publiceren maar als ik het doe, gaat er een stinkend potje open. Dan zullen er velen schrikken", zegt hij daarover.

Hij sneert ook naar het instituut 'De Kerk'. "Het probleem is dat de Kerk lijkt op een kind dat net op het potje heeft leren gaan. Als dat kind later geconfronteerd wordt met iets ergs, dan gaat het opnieuw in zijn broek doen. Dan vertoont het regressief gedrag, uit onzekerheid. De Kerk doet dat ook. In plaats van nu stappen vooruit te zetten, zet ze er achteruit. Men denkt dat men het zal redden door weer meer catechese te geven, de mensen opnieuw meer te gaan vormen. Neen, je moet de taal van de mensen gebruiken. En een beetje humor. Een ‘kluchtje’ kan wonderen doen!”