Een dag na de knappe tijdritzege van Stefan Bissegger trok het peloton zich in Essen op gang voor een vlakke etappe. Mét Remco Evenepoel, die ondanks ziekteverschijnselen toch z'n weg verderzette. Al snel koos een vlucht van zes het hazenpad, met daarbij twee Belgen: Arjen Livyns en Thimo Willems. Ook Taco van der Hoorn, Luke Durbridge, Samuele Battistella en Mathias Norsgaard waren van de partij. Livyns liet zich vroegtijdig inlopen door het peloton.

Een eitje voor de sprintersploegen, zou je denken, maar dat draaide even anders uit. De vijf dapperen werkten uitstekend samen, ondanks het feit dat hun voorsprong nooit écht groot werd. Toen Willems en co met een voorsprong van een minuut aan de laatste tien kilometer begonnen, gingen alle alarmbellen af in de achtervolging.

In de technische finale kwam het peloton niet snel genoeg dichterbij, waardoor de vluchters het onder elkaar mochten uitvechten voor de zege. Van der Hoorn trok de sprint van ver op gang met een groot verzet en hield z’n medevluchters knap af. Opnieuw een mooie zege voor Intermarché-Wanty-Gobert, dat met Van der Hoorn ook al een rit in de Giro won. Peter Sagan regelde enkele seconden later de sprint van het peloton, Stefan Bissegger behield de leiderstrui.

 “Ik had gisteren al beslist dat ik op het laatste heuveltje hier in Hoogerheide wou aangaan. Dat was op zowat 800 of 900 meter van de eindmeet. Daarna wou ik vol doortrekken. Maar Samuele Battistella zat in mijn wiel dus besloot ik om maar alles op mijn sprint te zetten. Ik ben daarin best wel traag maar ik zat in een goede positie en kon op het juiste moment versnellen omdat de rest moe was. Ik had dit niet verwacht maar ik heb het toch wel mooi voor elkaar gekregen”, reageerde Van der Hoorn.

De vlucht met de vroege vluchters zong het uit tot het einde. Men had deze etappe heel goed ingedeeld. “Ik had deze aanval zelfs bijna gemist. Ik liet me bijna verrassen maar slaagde erin toch mee te zijn. Wij deden het daarop perfect. Arjen Livyns zal wel slecht slapen. Die liet zich na de eerste tussensprint uitzakken en zocht opnieuw het peloton op. Voor hetzelfde geld sprintte hij mee voor de zege.” 

“Als je de namen zag van onze kopgroep dan wist je dat we een eind ver zouden komen”, vervolgde de ritwinnaar. “Wij deelden het super tactisch in. En dan heb je nog brommers als Durbridge erbij, dan weet je het wel. Wij hielden er in het begin een stevig tempo op na maar hielden nog voldoende energie over. We wisten dat we niet meer dan twee minuten voorsprong zouden krijgen van het peloton. Op een gegeven moment was de voorgift geslonken tot 1 minuut maar dan hadden wij nog de luciditeit om te wachten. Pas in de finale zijn we vol doorgegaan en dat bleek de juiste tactiek op deze smalle wegen.”