Mechanische fraude werd een item in het vorige decennium. Onder meer Fabian Cancellara wordt ervan verdacht dat hij de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix 2010 won met een motor in zijn fiets. Bij het WK veldrijden in Zolder 2016 werd een motortje gevonden in de fiets van de Belgische Femke Van den Driessche.

Sindsdien worden de controles opgevoerd. De UCI werkte al met tabletten en rijdt sinds 2018 met een soort trailer door Europa, waarin X-ray-apparatuur staat om fietsen te controleren.

Dat toestel is volgens de UCI erg duur (500.000 euro, plus 500.000 euro werkingskosten per jaar) en onhandig. “Je kunt er alleen Europese koersen mee doen en het is moeilijk om het ding een berg op te krijgen”, zegt Michael Rogers, de Australische ex-renner die nu bij de UCI de strijd tegen mechanische fraude overziet.

In opdracht van de UCI ontwikkelde het Amerikaanse Videray een nieuw toestel dat makkelijker in gebruik is en goedkoper. Het kost 45.000 US dollar (38.300 euro) en de UCI bestelde er twee van.

Bij Videray verzekeren ze dat het gebruik veilig is: “Bij 50 uur gebruik van het toestel sta je bloot aan even veel radioactiviteit als bij één uur vliegen op 10.000 meter hoogte”, zegt Otto Neustadtl van Videray.

Of mechanische fraude nog altijd in zwang is, sloot UCI voorzitter David Lappartient niet uit. “De verbeelding overtreft vaak de werkelijkheid. We doen er alles aan om ze te bestrijden. We zijn zeker, als we geen controles doen, dat fraude snel zou terugkeren.”