Rwanda heeft Belgische link, de meeste knowhow zit in Zuid-Afrika: de Afrikaanse hotspots van het internationale wielrennen

De Ronde van Burkina Faso vervult aan het einde van de jaren ‘80 een pioniersrol. Het is de eerste Afrikaanse wedstrijd die interesse wekt in Europa. Franse amateurploegen springen op de kar, niet veel later vinden ook Belgische liefhebbers de weg naar Ouagadougou. Wielrennen is bijzonder populair in Burkina Faso, er komen honderdduizenden mensen voor op straat, maar structureel zet de sport amper stappen. De grootste evolutie de voorbije tien jaar is dat de meeste zandwegen vervangen zijn door asfalt. West-Afrika blijft een wielerregio met veel onontgonnen potentieel, want ook in omliggende landen als Togo, Benin en Mali wordt veel en enthousiast gekoerst.

Koers werd honderd jaar geleden in Eritrea geïntroduceerd door de Italiaanse kolonisator en is vandaag sport nummer één — in de landen rondom is dat lange afstandslopen. De Ronde van Eritrea is een van de oudste wedstrijden in Afrika, ze bestaat sinds 1946. De grootste wielertalenten van Afrika komen tegenwoordig uit Eritrea, maar het sportieve succes is vooral een gevolg van de grote getallen: opleiding is rudimentair, maar in hoofdstad Asmara rijden vele tienduizenden jongens rond die dromen van een carrière als wielrenner. Voor veel jonge talenten loopt de weg nu nog via Zuid-Afrika, waar de best georganiseerde ploegen te vinden zijn. De jongste jaren blijken UCI-stages ook een manier om Europese teams te overtuigen.

Rwanda organiseert in 2025 als allereerste Afrikaanse natie ooit het WK wielrennen. Koers is er bijzonder populair: de Ronde van Rwanda brengt elk jaar een miljoen mensen op de been. Ook de infrastructuur is aanwezig: mooie brede wegen, degelijke hotels, leuke parcours. De Muur van Kigali spreekt tot de verbeelding: een steile klim in de hoofdstad die wat weg heeft van een Vlaamse helling, 1,5 km kasseien, tot 18%. De lokale wedstrijden zijn bij de best georganiseerde op het continent. Er zijn ex-werknemers van ASO bij betrokken en er is ook een Belgische link. De hoofdsponsor van de Rwandese wielerbond is SKOL, een bierbrouwer waar Eeklonaar en wielerfan Ivan Wulffaert CEO is. Via die weg kwam een samenwerking met Belgian Cycling tot stand. Rwandese talenten rijden tegenwoordig op tweedehands (top)materiaal uit België.

Jarenlang was Zuid-Afrika de vaandeldrager van het Afrikaanse wielrennen, maar tegenwoordig laat het veel van zijn pluimen. Onder de namen Dimension Data, NTT en Qhubeka had het land zes jaar lang een ploeg op WorldTourniveau, maar door een steeds nijpender gebrek aan geld moest de ploeg vorig jaar een stap terug zetten. Qua infrastructuur en opleiding staat Zuid-Afrika nog steeds ver boven de rest, maar de koers heeft een nieuw elan nodig.

Vraag maar aan Victor Campenaerts: Namibië heeft als trainingsland in de winter heel veel te bieden. Goeie wegen, een aangenaam klimaat, faciliteiten op Europees niveau. En vooral: je kan er op hoogte trainen zonder per se te moeten klimmen. Triatleten waren de eersten om het land te ontdekken, tegenwoordig vind je er ook steeds meer wielrenners. Zelfs Zuid-Afrikaanse coureurs kiezen voor hun stage geregeld voor Namibië.

La Tropicale Amissa Bongo in Gabon is de hoogst aangeschreven rittenkoers in Afrika. De wedstrijd wordt vooral in Frankrijk goed gepromoot. Er nemen vaak (Franse) WorldTourploegen aan deel, in 2011 stond Quick.Step aan de start, in 2013 Lotto-Soudal, in 2014 Want-Gobert. De wedstrijd telt vooral sprintersetappes en maakt af en toe een uitstapje naar Kameroen. Het niveau ligt tegenwoordig zo hoog dat Afrikaanse deelnemers het steeds moeilijker hebben om in de prijzen te rijden.

Kijk en/of beluister op HLN.be en alle streamingdiensten naar de nieuwste aflevering van ‘Wuyts & Boonen’.

Ben jij de grootste wielerkenner van het land? Speel mee met de Gouden Klassiekers en maak kans op 5.000 euro en talloze prijzen.