Remco Evenepoel kroont afscheidnemende Iljo Keisse tot ‘Keizer van het Kuipke’: “Hij heeft me alles geleerd”

Het is het laatste beeld van Iljo Keisse, de pistier: geknield op een podium kreeg hij van Remco Evenepoel een gouden kroon op het hoofd. Daarmee werd hij voor altijd en officieel gekroond tot ‘Keizer van het Kuipke’ - zijn fiets ging op hetzelfde moment letterlijk aan de haak en de lucht in. Mooie symboliek om afscheid te nemen van de populairste zesdaagserenner van zijn generatie.

Keisse was nochtans nerveus geweest voor zijn afscheidsfeestje. Hij twijfelde of het Kuipke niet te groot was voor een gala-avond voor “een renner van zijn niveau”. Was het daarom dat hij tot het laatste moment zo professioneel bleef? Want wat deed de man die al sinds zondag geen coureur meer is de voorbije dagen? Trainen. Woensdag kroop hij toch weer een uur op de fiets om de benen los te gooien. Keisse wilde vanavond op zijn afscheidsfeest absoluut nog een goeie indruk maken. Niet omdat het moet, omdat hij wil. “Ik heb weer stress”, lachte hij een uurtje voor de aanvang van Merci Iljooo, zoals zijn uitzwaai-avond werd gedoopt. “Het is zot. Het is niet normaal dat een renner van mijn niveau zo’n afscheid krijgt. Ik zeg heel bewust ‘krijgt’, want dit voelt als een geschenk.”

Keisse toonde zich de voorbije weken heel emotioneel. Zowel in de aanloop naar, als tijdens de Gentse Zesdaagse, moest hij meermaals tegen de tranen vechten. Vanavond was het weer van dat. De simpele vraag wat hij voelde toen hij het Kuipke binnenkwam, was genoeg om hem te doen volschieten. “Jupla, hier ga ik...” Hij kan er ondertussen zelf mee lachen. “Ik moet al twee weken op mijn tanden bijten, en ik kan niet zeggen dat het goed lukt.”

Er was veel schoon volk opgedaagd voor zijn afscheid. Onder anderen Mark Cavendich, Elia Viviani en Niki Terpstra verzorgden de show op de piste. Filippo Ganna haakte in extremis af. De Italiaan zat al een tijdje te wachten op een laseringreep aan de ogen en zijn arts had woensdag onverwacht een gaatje voor hem gevonden. Geen Ganna dus, maar aan sterren geen gebrek. De bekendste kwam helemaal uit Spanje: Remco Evenepoel reisde speciaal over en weer om afscheid te nemen van zijn kamergenoot en gids in zijn eerste jaren bij Quick.Step. Zelf kwam hij niet in actie - Evenepoel kan veel, maar op de piste rijden, is daar niet bij.

Evenepoel had wel een fijn geschenk mee: een foto van en hem Keisse in de laatste wedstrijd die ze samen reden, Binche-Chimay-Binche. “Een cadeautje voor mijn vader”, lachte Evenepoel. “Hij heeft alles voor mij gedaan in mijn eerste jaar en mij alles geleerd op en naast de fiets.” Vrijdag keert Evenepoel alweer terug naar Calpe, waar hij een huis gekocht heeft en de winter doorbrengt.

Tom Boonen, vriend en jarenlang ploegmaats, was er ook. Hij haalde anekdotes op uit de goeie ouwe tijd - onder andere over die keer dat Keisse na de Ronde van Turkije zo zwaar op de lappen ging waardoor hij een week later nog steeds ‘dikke’ benen had en al na 500 meter moest lossen in de openingsploegentijdrit van de Giro. Boonen: “Maar drie weken later won hij wel de slotrit. Zoveel doorzettingsvermogen had hij. Iljo was een renner van goudwaarde. Hij kwam bij ons toe met een klein palmareske, maar hij heeft zich helemaal opgewerkt tot ploegkapitein. In de koers was hij mijn generaal waar ik altijd naar luisterde.”

Na Boonen volgden ook ex-collega’s Yves Lampaert, Pieter Serry en Bert De Backer. Philippe Gilbert herinnerde zich vooral de sprintjes op training. “Op stage in Spanje hadden we een vaste plek aan een boom waar we steeds sprintten”, vertelde hij. “Het ging daar licht bergaf. Het was sprinten zoals op de piste: dat deed hij het liefst.”

De avond was tot in de puntjes verzorgd. Er was een Iljo Keisse Showband die fijne covers bracht (‘Keisse’ op de tonen van Meisjes van Raymond van het Groenewoud bijvoorbeeld), stadsgenoot Koen Crucke bracht een ode. Het middenplein was omgetoverd tot Café De Karper, een verwijzing naar het studentencafé van Ronny Keisse, vader van het feestvarken. En Keisse zelf reed op een sneeuwwitte fiets met op zijn frame in grote zilveren letters zijn bijnaam: ‘Keizer’ - jammer dat hij daar nooit mee in een echte koers te zien zal zijn.

Na twintig jaar profbestaan is Keisse klaar voor een nieuw hoofdstuk in zijn leven. En dat begint quasi meteen. Keisse wordt per direct ploegleider bij Quick.Step. “Ik heb mijn examen in Aigle al gedaan (bij de UCI, red.), de eerste vergaderingen met de collega’s heb ik gemist, maar nu begint het echt. Volgende week gaan we al op stage met de ploeg.” De Gentenaar was heel blij dat hij eerst nog deze avond kon meemaken. Zijn laatste ererondje reed hij samen met zijn zoontjes Jules en René. “De mooiste dag uit mijn carrière”, zei hij.