Remco Evenepoel heer en meester op BK tijdrijden in Gavere: “Ik verloor na anderhalve kilometer drinkbus, maar kon me er snel overzetten”

34,8 kilometer vlammen tegen de chronometer. De opdracht van het BK tijdrijden was simpel: wie na drie rondjes van dik 11 kilometer de snelste tijd klokte, mocht met de Belgische tricolore naar huis. Yves Lampaert was titelverdediger, Remco Evenepoel de grote favoriet, Victor Campenaerts en Thomas De Gendt de thuisrijders.

Op voorhand leek het tussen die vier namen te gaan, maar het parcours en de warme omstandigheden konden altijd voor een verrassing zorgen. Vraag dat maar aan Robbe Ghys. De pistier blies zijn motor op en kneep gedesillusioneerd de remmen dicht na twee van de drie ronden.

Ondertussen hadden Florian Vermeersch en Dries Devenyns de eerste richttijden neergezet. In de tweede ‘golf’ deelnemers deed enkel Frederik Frison beter met 42:20 aan de meet. Het was aan Evenepoel, Campenaerts, Lampaert en andere De Gendts om in de laatste lichting voor nieuwe standaarden te zorgen.

Dat gebeurde ook. Evenepoel zette zijn ambities kracht bij door als een kanongskogel te vertrekken. De rest werd weggeblazen. Werelduurrecordhouder Campenaerts had na elf kilometer al 22 seconden aan de broek. Na één rondje hield enkel ploegmaat en titelverdediger Yves Lampaert min of meer gelijke tred.

Die laatste bleef ook in de tweede ronde aanklampen, maar na bijna 23 kilometer stond ook hij 17 seconden in het krijt. Victor Campenaerts zakte daartegenover helemaal weg. Hij werd wel nog derde, maar zou uiteindelijk meer dan anderhalve minuut toegeven op Evenepoel. 

De winnaar van de slottijdrit in de Ronde van Zwitserland stoomde onverstoorbaar door naar eindwinst in 40:22. Evenepoel mocht al enkele hectometers voor de finish de vuist ballen. Yves Lampaert werd een verdienstelijke tweede op 36 seconden. 

“Elke titel is belangrijk voor elke tijdrijder”, wist Remco Evenepoel. “Het is hard werken op de fiets en dat is niet altijd leuk. Zelfs op je gemak op de tijdritfiets rijden, is lastig. Elke tijdrijder wil één titel binnenhalen, voor mij is het nu mijn tweede na mijn EK-titel. Ik was er al een paar keer dichtbij op verschillende kampioen. Het was een pittig parcours hier ondanks de kortere afstand. Ik moest constant mijn focus houden met al dat draaien en keren. Bij de rechte stukken was het dan wind op kop. Dat was lastig.”

Wat het nog lastiger maakte voor Evenepoel: hij verloor zijn bidon al vroeg in de tijdrit. “Mijn drankfles vloog na anderhalve kilometer uit de houder”, aldus Evenepoel. “Het was het plan om bij elke ronde twee keer te drinken, maar nu was het zonder drinken. Ik voelde dat ik uitdroogde. Het was even vloeken, maar ik heb de draad snel opgepikt en het niet te veel in mijn hoofd laten spelen.”