Raymond Poulidor, Franse wielerlegende en opa van Mathieu van der Poel, overleden

Het ging al even slecht met Poulidor. De ex-renner werd het slachtoffer van een longoedeem, een fenomeen dat zich voordoet wanneer bloedvaten in de long beschadigd raken. Eind juli, tijdens de laatste dagen van de Tour de France, ging de gezondheid van ‘Poupou’ flink achteruit. “Op de Champs-Elysées kon hij zich nauwelijks overeind houden”, vertelt een ooggetuige. “Zijn gezicht en zijn handen waren fel gezwollen.”

Begin oktober werd hij wegens “grote vermoeidheid” overgebracht naar een ziekenhuis in Saint-Léonard-de-Noblat (Haute-Vienne). De dokters zeiden toen al tegen zijn vrouw Gisèle dat ze zich moest voorbereiden op slecht nieuws. “Raymond zegt al enkele dagen nauwelijks een woord. Als je hem vraagt of hij gegeten of geslapen heeft, antwoordt hij enkel met ‘ja’ of ‘neen’. Ik ben zeer ongerust”, aldus zijn echtgenote toen.

De voorbije jaren genoot Poulidor vooral van het succes van zijn kleinzoon Mathieu van der Poel, tweevoudig wereldkampioen veldrijden en dit voorjaar nog de beste in onder meer de Amstel Gold Race, Dwars door Vlaanderen en de Brabantse Pijl. Afgelopen zomer was Poulidor nog te gast bij de Grand Départ van de Tour in Brussel. “Altijd zo trots”, postte Van der Poel snel na het spijtige nieuws over zijn opa.

Poulidor, die heel z’n carrière voor Mercier reed, kon de Tour dan wel nooit winnen, hij triomfeerde wel in andere grote wedstrijden als de Ronde van Spanje (1964), Milaan-Sanremo (1961) en de Waalse Pijl (1963) . Hij won ook zeven etappes in de Ronde van Frankrijk. Desondanks blijft ‘Poupou’ het meest bekend voor zijn acht podiumplaatsen in het eindklassement van de Tour. Hij werd drie maal tweede (1964, 1965 en 1974) en vijf maal derde (1962, 1966, 1969, 1972 en 1976) in ‘La Grande Boucle’ en beet zich steeds weer de tanden stuk op rivalen Jacques Anquetil en Eddy Merckx.

Anquetil won dan wel vijf keer de Tour de France, toch was hij bijlange niet zo populair als Poulidor. Het Franse publiek hield van ‘Poupou’, die strijdlustigheid uitstraalde en tegenslagen kon incasseren. In 1977 beëindigde hij met 73 profzeges zijn carrière.

- Milaan-Sanremo (1961)

- Frans kampioen op de weg (1961)

- Waalse Pijl (1963)

- Eindklassement Ronde van Spanje (1964)

- 7 etappes in de Tour

- 5 etappes in de Vuelta

- 2x eindklassement Dauphiné Libéré (1966, 1969)

- 2x eindklassement Parijs-Nice (1972, 1973)

- 6 etappes in de Dauphiné Libéré

- 4 etappes in Parijs-Nice