Pogacar en Evenepoel treffen een rist toppers, maar hoe ziet het parcours er nu weer uit? Uw gids voor de Clasica San Sebastián

Omstreeks 11u50 trekt het peloton zich in de Baskische badplaats San Sebastián op gang voor een tocht van 224,8 kilometer. Op papier liggen er ‘slechts’ zes gecategoriseerde beklimmingen op het parcours, maar in realiteit gaat het de hele dag op en af. In de eerste 100 kilometer moeten de renners de Azkarate, Urraki en Alkiza overwinnen. Opwarmertjes voor de finale, die in principe losbarst op de mythische Jaizkibel. Het zou ons verwonderen moesten de echte toppers daar al hun kaarten op tafel gooien, maar in het hedendaagse wielrennen weet je natuurlijk nooit.  

Toch is de kans groter dat de koers wordt beslist op de twee laatste en meteen ook lastigste beklimmingen van de dag, de Erlaitz en de akelig smalle en steile Murgil Tontorra. Vooral die laatste bleek de afgelopen jaren, op enkele uitzonderingen na, de grote scherprechter - denk maar aan de onfortuinlijke Van Avermaet die er in 2015 omvergereden werd door een motor van wedstrijdorganisatie. Na de Murgil Tontorra gaat het tot op een viertal kilometer van de streep stevig bergaf, met enkele linke bochten. De laatste kilometers in het centrum van San Sebastián zijn dan weer vlak. 

Azkarate: 4,4 kilometer aan gemiddeld 7,6% (op 168,7 kilometer van de aankomst)

Urraki: 8,8 kilometer aan gemiddeld 6,7% (op 152,6 kilometer van de aankomst)

Alkiza: 4,5 kilometer aan gemiddeld 5,8% (op 127,3 kilometer van de aankomst)

Jaizkibel: 7,4 kilometer aan gemiddeld 5,8% (op 72,7 kilometer van de aankomst)

Erlaitz: 4 kilometer gemiddeld 10,4% (op 48,8 kilometer van de aankomst)

Murgil - Tontorra: 2,1 kilometer aan gemiddeld 9,8% (op 11,9 kilometer van de aankomst)

In 2021 werd de Clasica San Sebastián door de Olympische Spelen uitzonderlijk niet het eerste, maar het tweede weekend na het einde van de Ronde van Frankrijk gereden. Wereldkampioen Julian Alaphilippe stond bij afwezigheid van onder meer Pogacar, Roglic, Van Aert en Evenepoel als dé topfavoriet aan de start. In gure weersomstandigheden liet de Fransman zijn ploegmaats dan ook de koers controleren, maar Alaphilippe zou uiteindelijk verrassend genoeg geen rol van betekenis spelen. 

Wie dat wél deed, was ploegmaat Honoré. De Deen sloop in de afdaling van de Erlaitz samen met Rota en Powless mee in het zog van meesterdaler Mohoric. Met z’n vieren kwamen ze nog voor de voet van de Murgil Tontorra aansluiten bij eenzame koploper Carr. Op de beklimming zelf testte Powless de benen, maar hij tekende daarmee enkel het doodsvonnis van ploegmaat Carr.

In de afdaling ging het vervolgens mis. Mohoric schatte een bocht verkeerd in maar bleef als bij wonder recht, in tegenstelling tot Rota en Honoré. Die laatste kroop snel terug op de fiets en sloot weer aan voorin, waardoor een sprint met drie over de zege moest beslissen. Daarin klopte Powless Mohoric met een half wiel, Honoré werd derde. Voor de Amerikaan was het pas zijn eerste profzege, maar wel eentje die kon tellen.

De (voorlopige) deelnemerslijst puilt uit van de grote namen, al mogen we Wout van Aert wel schrappen. De winnaar van de groene trui in de Ronde van Frankrijk had de Clasica in januari al in zijn programma opgenomen, maar de zware Tour heeft z'n tol geëist. Op het na-Tourcriterium van Roeselare was al te horen dat Van Aert een hese stem heeft. Dat Jumbo-Visma vandaag zijn forfait aankondigde door een verkoudheid, was dan ook niet zo’n verrassing. Met Tiesj Benoot heeft de Nederlandse formatie een andere Belg die in de Tour toonde in topvorm te zijn.

Nog aan Belgische zijde komt met Remco Evenepoel ook de winnaar van 2019 aan de start. Onze landgenoot reed in juni een ietwat teleurstellende Ronde van Zwitserland, maar sloot die wel in schoonheid af door de afsluitende tijdrit te winnen. Reken maar dat-ie gemotiveerd zal zijn om zich met dit deelnemersveld te meten. Evenepoel heeft in de Clasica trouwens een straffe statistiek achter zijn naam: hij is de enige renner sinds 2007 die kon winnen in San Sebastián zonder de Tour in de benen te hebben.

Naast de groene is ook de witte trui uit de Tour voorzien: Tadej Pogacar. De Sloveen won in de Tour opnieuw drie ritten en eindigde als tweede in het klassement. Met toptalent Juan Ayuso en João Almeida krijgt ‘Pogi’ trouwens twee luitenants van formaat mee. Naast Ayuso zien we bij Ineos Grenadiers nog een Spaanse groeibriljant: Carlos Rodríguez. De 21-jarige klimmer kroonde zich eind juni tot Spaans kampioen op de weg, maar reed sindsdien geen koers meer - ‘t is dus gissen naar zijn vorm. Een dienende rol voor de in de Tour gerodeerde Daniel Martinez behoort ook tot de mogelijkheden. 

Een van dé topfavorieten is misschien wel Simon Yates, die de voorbije dagen met veel verve de Ordiziako Klasika en de Vuelta a Castilla y Leon won. De Brit vormt bij BikeExchange een tandem met Michael Matthews, die in de Tour bewees over goeie klimmersbenen te beschikken.

Daarnaast is het ook uitkijken naar Alberto Bettiol, ex-winnaars Bauke Mollema en Alejandro Valverde, Matej Mohoric en Gino Mäder bij Bahrain-Victorious, Giro-winnaar Jai Hindley, Lorenzo Rota, Alexander Kron, Vincenzo Nibali en de Fransen Guillaume Martin en David Gaudu.

Overige Belgische deelnemers: Pieter Serry (Quick.Step-Alpha Vinyl), Jan Bakelants en Kobe Goossens (Intermarché-Wanty-Gobert), Maxim Van Gils, Viktor Verschaeve en Xandres Vervloesem (Lotto Soudal) en Sander Armée (Cofidis).

2021: Neilson Powless
2020: niet verreden
2019: Remco Evenepoel
2018: Julian Alaphilippe
2017: Michal Kwiatkowski
2016: Bauke Mollema
2015: Adam Yates
2014: Alejandro Valverde
2013: Tony Gallopin
2012: Luis Leon Sanchez

Marino Lejarreta (Spa): 1981, 1982 en 1987

12: Spanje
6: Italië
5: Frankrijk
4: Nederland
3: België
2: Verenigde Staten
1: Duitsland, Groot-Brittannië, Zwitserland, Tsjechië, Oostenrijk, Mexico en Polen