Philipsen of Merlier? Alpecin-Fenix kiest om niet te kiezen, wedt op twee paarden en verliest

Had het een verschil gemaakt als één van de sprinters van Alpecin-Fenix zich had opgeofferd voor de ander? Waren de koplopers dan wel teruggepakt? We zullen het nooit weten, maar nu staan ze sowieso allebei met lege handen. Geen van hen stelde zich daar vragen over. “Het was zo afgesproken”, zeiden Merlier, Philipsen en meesterknecht Gianni Vermeersch.

Het was op voorhand een mogelijke oefening. De ploeg van de gebroeders Roodhooft kwam met twee topsprinters aan de start in Gent-Wevelgem. Welke kaart moest dan getrokken worden in de finale? Philipsen zei in het weekendinterview nog dat het wellicht nooit zo ver zou komen. “De kans dat we met twee in de finale gaan zitten, is redelijk klein”, dacht hij.

Het gebeurde toch. En Alpecin-Fenix koos om niet te kiezen. Gianni Vermeersch werkte mee met de mannen van Arnaud Démare (FDJ) in achtervolging op de vier ontsnapten, maar zowel Philipsen als Merlier bleven gokken. Opnieuw: want dat was de afspraak. “Het was een moeilijke situatie, maar we hadden een plan en dat hebben we gevolgd”, zei Merlier.

Moeilijk om in te schatten wat de twee echt van de situatie vonden. “We konden niet anders”, zei Philipsen. “Kiezen? Dat wordt niet gedaan.” Bij geen van de twee hoorde je frustratie of zag je ergernis. Misschien was die gelatenheid hun manier om de volgende moeilijke vraag uit de weg te gaan: want wie had zich dan moeten opofferen?

Op basis van de uitslag kijk je naar Philipsen: hij werd pas 21ste. Merlier won de sprint van de achtervolgende groep voor de zesde plaats. Dat geeft het voordeel aan de Oost-Vlaming. Maar dat is slechts het halve verhaal. De Limburger gaf aan dat hij niet meer had aangedrongen “omdat het toch niet meer voor de eerste plaats was”. Misschien had hij het even goed gedaan als hij ook nog vol had meegesprint.

Feit is dat zowel Merlier als Philipsen met een onvoldaan gevoel naar huis gingen. Alleen de insteek was niet helemaal dezelfde. Merlier, de oudste van de twee, vond de gemiste kans vooral “pijnlijk”. “Ik ga geen tien kansen meer krijgen om deze koers te winnen”, zei hij. Philipsen, de jongste, probeerde het positief te zien: “Dit is zeker een gemiste kans, maar ik was mee in de finale en ik zat nog met overschot. Ik kom zeker terug voor meer.”

Bij de ploeg zullen ze ongetwijfeld nakaarten over wat er gisteren gebeurd is, of niet gebeurd is. Moet ook, want het is niet de eerste keer dat de sprinterskwestie vragen oproept: vorig jaar in de Tour was het ook zo. En volgende week rijden de twee al opnieuw samen. Hoe moet het in de Scheldeprijs, waar zo goed als zeker voor de eerste plaats zal gesprint worden? Merlier: “Hopelijk worden we dan één en twee.”

Ben jij de grootste wielerkenner van het land? Speel mee met de Gouden Klassiekers en maak kans op 5.000 euro en talloze prijzen.