Ontbijt zonder kater, koffiestop XL en trip naar Parijs: een dag in het spoor van Biniam Girmay

Alles rustig nog in Hotel Zuidwege in Zedelgem. Na het optrekken van de dichte ochtendmist komt Biniam Girmay naar het ontbijt gesloft. Ook Alexander Kristoff, Adrien Petit en Lieven Corthouts, de Belgische cineast die een documentaire over hem maakt, schuiven bij. ‘Bini’ legt twee broodjes en een paar plakken kaas op zijn bord en schenkt zich een glas fruitsap in. Een alcoholkater blijkt hij niet te hebben. “Na het diner hebben we een fles champagne ontkurkt. Maar ‘a big party’ is het niet geworden. Op de viering van mijn zilveren WK-medaille vorig jaar in Eritrea na, was dit mijn mooiste moment ooit. Ik heb er volop van genoten, met de ploegmaats rond me. Iedereen was blij. Zo mogelijk nóg blijer dan ikzelf.”

Uiteraard speelde de finalefilm van Gent-Wevelgem zich nog een paar keer af in zijn hoofd. “Maar eenmaal ik mijn ogen sloot, sliep ik zalig in. (lacht) Ik was ook supermoe.” De duizenden berichten op zijn smartphone liet hij tot nader order voor wat ze zijn. “Voorlopig heb ik het ding enkel gebruikt om mijn vrouw Saliem te bellen.”

Snel, snel, moest dat zondagavond. “Gezien de drukte kon ik maar even met haar praten. Ze had de hele wedstrijd live op tv gezien en was enorm blij voor me. De emoties liepen daarbij hoog op. Ze weende.” Zelf heeft hij dat niet gedaan, zegt Girmay. “Toen ik over de finish reed, was ik stomverbaasd. Ik dacht: ‘win ik, of wat?’ Ik zag al mijn vertrouwelingen staan en dat maakte me instant happy. But I cried inside me. Ik heb diep vanbinnen geweend.” Na het ontbijt maakt ‘Bini’ dan ook wat uitgebreider tijd voor een Skype-sessie. Zo krijgt hij zijn dochtertje nog eens te zien. Leila was op 21 maart, twee dagen na Milaan-Sanremo, jarig. Een gebeurtenis die hij heeft moeten missen, wat hij ongelooflijk jammer vindt. “Mijn familie is enorm belangrijk voor me. Ze komt op de eerste plaats, koers op de tweede.” Of hij zichzelf inmiddels al realiseert wat hij heeft verwezenlijkt? “Nu wel, ja. Weinig jonge renners wonnen in het verleden al een grote klassieker, besef ik nu.”

Tijd om een uurtje los te fietsen. 26 kilometer, om precies te zijn. Samen met Petit, Kristoff en Pasqualon. Dat uur wordt al gauw anderhalf uur, want de tocht door het Bulskampveld richting Brugge mondt uit in een koffiestop XL. Begrijpelijk, vindt performance manager Aike Visbeek. “Dit is een recuperatiedag voor die jongens, hé. Laat ze maar wat chillen.” Visbeek was de man op wie Girmay in de voorbije Vlaamse klassiekers blind vertrouwde. “Ik ken de wegen hier totaal niet. Dus luisterde ik van start tot finish naar Aike. Als hij zei ‘go left’, dan draaide ik naar links. Zei hij: ‘just follow’, dan volgde ik gewoon. Hij was mijn gids.” De weg terug richting hotel via de Vaartdijk langs het kanaal Brugge-Moerbrugge vindt hij nu wel zonder hulp. Opvallend: mensen staren hem met open mond aan, steken spontaan hun hand op. Er is geen ontkomen aan: ‘Bini’ wordt voortaan herkend. Om exact 13.07 uur zit het uitstapje erop.

Vijf minuten later neemt Girmay in het tot persconferentieruimte omgetoverde ontbijtzaaltje zichtbaar onwennig plaats voor een viertal camerateams en een tiental (inter)nationale journalisten. Hij is duidelijk overweldigd. Dat zijn ze ook een beetje bij Intermarché-Wanty-Gobert. Zoveel drukte hebben ze zelden gezien. “Kuifje in Wonderland”, omschrijft ploegleider Steven De Neef de renner. Zo gedraagt ‘Bini’ zich ook. “Sorry”, klinkt het vriendelijk verontschuldigend, “maar ik heb de camera’s en fotolenzen niet graag op me gericht. Ik hou van wielrennen en winnen, maar de ‘famous guy’ uithangen en overal in het middelpunt van de belangstelling staan, dat hoeft niet voor mij.” Dat hij in die zin nu wel een serieus probleem heeft, wordt geopperd. (lacht) “Yeah, I know.” Of hij daar klaar voor is? “No, I don’t think so. Het ligt gewoon niet in mijn aard. Ik weet waar ik vandaan kom en daar verandert die grote zege niets aan. Ik voel me nu niet plots een rolmodel.”

Het onvermijdelijke voltrekt zich: Girmay verlaat Vlaanderen en zet een vroegtijdig punt achter zijn klassieke lente. Ook al had onze huisanalist Tom Boonen - en met hem ongetwijfeld veel andere koersfanaten - dat liever anders gezien. De ervaring die hij had kunnen opdoen in de Ronde van Vlaanderen was van onschatbare waarde geweest. “Ik begrijp het wel. Maar weet je: Saliem heeft al drie maanden alleen voor Leila moeten zorgen. I have to take care of them now. De onderlinge afspraak was dat ik nu naar huis zou komen. Dus doe ik dat. Er nog een extra week aan toevoegen zou de zaak er niet op vereenvoudigen. Ook sportief gezien maak ik een bewuste keuze. Ja, ik zit in topvorm. Maar ik houd me aan het oorspronkelijke plan. We zien wel wat de toekomst brengt. Ik ben pas 21 en heb nog veel tijd. Dit is nog maar een begin.” Girmay, die zaterdag 22 wordt, laadt zijn fietsen en bagage in de auto en zet koers naar Parijs, waar hij ’s avonds op hotel gaat in de buurt van de luchthaven Charles de Gaulle.

MORGEN

Vanuit Parijs vliegt Girmay morgen, met een tussenlanding in Istanboel, naar huis. Op zijn aansluitingsvlucht naar Asmara wordt het vier uur wachten. “Waardoor ik toch een goeie tien, elf uur onderweg zal zijn.” Gelukkig is het tijdsverschil met Asmara (1 uur later daar) verwaarloosbaar. Of hij dolle gekte verwacht bij zijn thuiskomst? “Er zal wel wat volk staan op de luchthaven, denk ik. Eritrea leeft op dit moment een beetje in een roes, want naast Gent-Wevelgem wonnen we afgelopen weekend met Henok Mulubrhan ook het Afrikaans kampioenschap. Twee heel mooie zeges dus.” De komende weken trekt hij, jawel, op hoogtestage. “Dat kan perfect in Asmara, want de stad ligt op 2.400 meter boven de zeespiegel. (lacht) Ik hoef dus niet per se naar de Teide toe. But hey, I want to come back!” Graag. We nemen afscheid van ‘Bini’ en wensen hem het allerbeste toe. Afspraak op 1 mei in Eschborn-Frankfurt. En aansluitend in de Giro (6-29 mei), zijn groterondedebuut met ritwinst als inzet.

Kijk en/of beluister op HLN.be en alle streamingdiensten naar de nieuwste aflevering van ‘Wuyts & Boonen’.