Nu was het háár beurt om te stralen: Remco Evenepoel en zijn Oumi - in broekpak - zeggen volmondig ja tegen elkaar

“Hij zal zich bedacht hebben, hé.” Henri Noël (79) tuurt naar zijn horloge. Het is acht minuten voor vier in de namiddag, in de schaduw voor het gemeentehuis van Dilbeek. En nog steeds geen huwelijkspaar te zien. Henri maakt een grapje uiteraard. “Maar het duurt toch wel lang”, zegt zijn echtgenote Lisette, die mee langs de nadar staat. De twee zijn grote Remco-fans. “We zijn van Dilbeek, dan kan je niet anders, toch?”

Vier maanden hielden Remco Evenepoel (22) en zijn Oumi Rayane (22) hun verloving stil. En net zo geheim konden ze het uur van hun huwelijk houden. Intiem wilden ze het, na alle rode en regenbooggekte van de afgelopen weken. En dus liever geen joelende supporters en flitsen van camera’s dit keer. Dranghekken stonden er toch uit voorzorg. Drie politieagenten in burger hielden een oogje in het zeil. Je wist immers maar nooit. “Bent u zeker dat ze nog niet binnen zijn?”, probeert Lisette nog. Een ander Marokkaans-Belgisch echtpaar stond een halfuurtje voor de wereldkampioen op de huwelijksplanning van burgemeester Willy Segers (N-VA). Remco en Oumi zouden volgen om 15.30 uur. En bovendien: op wat toevallige passanten na, geen vlagje, geen spandoekje, geen bloempje, geen fan te bespeuren langs de netjes klaargezette dranghekken. Schoon volk laat op zich wachten.

In de verte weerklinkt getoeter van wagens. Zoals het een half-Marokkaans huwelijk betaamt. “Je zou dat hier soms moeten zien, ganse stoeten”, lacht één van de politieagenten. Klokslag 16 uur is het dan toch zover. De wereldkampioen, aan het stuur van een witte MG-oldtimer, is zelf naar het gemeentehuis van Dilbeek gereden. Zijn - dan nog - verloofde Oumi naast hem. De familie - met mama Agna Van Eeckhout en papa Patrick Evenepoel op kop, maar ook vaste verzorger David Geeroms is erbij - volgt in hun spoor, met op één van de wagens een Belgische vlag op de motorkap gespannen, op de andere een Marokkaanse.

Naar zijn trouwkostuum moest Remco Evenepoel na zijn thuiskomst van het wereldkampioenschap in Australië nog op zoek. De ‘aerokogel’ van Schepdaal straalde in zijn eucalyptusgroene pak. Maar was het vorige week nog hìj die schitterde in het wit, dan ging vandaag zijn jeugdliefde met de prijzen lopen. Oumaïma Rayane, haar handen traditioneel versierd met henna, heeft immers niét voor een bruidsjurk gekozen. De bruid droeg een wijd uitlopende witte broek met daarop een aansluitende, glittertop die één schouder onbedekt liet. Met een lange sleep voegde kersvers mevrouw Evenepoel alsnog een vleugje traditie toe.

Voor mocht er nog getwijfeld worden: het werd een volmondige ‘ja’, daarbinnen in het gemeentehuis. Remco Evenepoel en zijn Oumi komen een kwartiertje na hun aankomst als man en vrouw naar buiten. Een handvol schooljongens op de fiets neemt nog gauw een foto. Een wave, wat familiekiekjes op de trappen, romantische foto’s in het park en hop, het gezelschap is klaar voor het feest. “En we gaan nog niet naar huis”, klinkt het. Mama Agna heeft er zin in.