“Ik fietste net in derde positie toen ik lek reed”, zei Kopecky. “Ik zat dus erg goed en voelde me prima, maar dat hoort bij een wedstrijd als de Strade zeker? Ik had graag geweten waar ik kon uitkomen, maar daar zal ik volgend jaar voor moeten terugkomen.”

Kopecky bewees in elk geval dat ze naast het Vlaamse werk ook zeker haar plek heeft in dit soort wedstrijden en in de toekomst best aanspraak kan maken op een straf resultaat. “Na de Giro van vorig jaar wist ik dat ik best wel een stukje kan klimmen. Ik denk dat ik deze winter opnieuw een stap vooruit gezet heb. Of ik ook had kunnen winnen? Misschien kom ik daar volgend jaar achter. Als je naar de lichaamsbouw van Chantal (winnares Van den Broek-Blaak red.) kijkt en zij kan op die slothelling (Via Santa Caterina met stijgingspercentage tot 16 procent red.) wegrijden, onze morfologie is eigenlijk een beetje hetzelfde. Ik sluit niet uit dat ik dat dan ook moet kunnen. Het was in elk geval super plezant. Het is iets anders dan bijvoorbeeld de Ronde van Vlaanderen. Dat is explosiever werk, hier zijn de hellingen veel langer en is het eigenlijk nooit plat. Soms voelde ik me ook wel eens wegschuiven, maar het mag best uitdagend zijn. (lacht)”