Groenewegen en Jakobsen praten het uit na horrorcrash: “Het was een fijn gesprek”

“Ik zou ook in Noorwegen starten, die wedstrijd is afgelast. Dan bleef alleen Hongarije over. Ik heb lang niet gekoerst, ik heb meer koersdagen nodig. Dan is de Giro een goede keuze.”

“Fysiek ben ik er klaar voor. De vraag is enkel hoe het mentaal zal gaan. Hoe reageer ik op het peloton en hoe reageert het peloton op mij?”

“Erger dan ik de afgelopen maanden heb meegemaakt, gaat het niet meer worden. Meteen na het incident in Polen was het chaos en stond mijn leven op zijn kop. Ik dacht non-stop aan de val, de hele dag door. Mijn vriendin was zwanger, die zwangerschap verliep totaal niet vlekkeloos. Ik kreeg bedreigingen, er stond bewaking voor de deur. Ik kreeg ook positieve berichten en steun van vrienden. De ploeg schakelde snel een psycholoog in. Daar heb ik vaak mee gepraat. Toen werd, na een periode waarin we dag en nacht naar het ziekenhuis moesten, ons kindje geboren. Dat duurde ook twee weken voor we hem mee naar huis konden nemen. Ik was in januari aan het trainen in Spanje en toen werd ik opgebeld, dat het niet goed ging met mijn zoontje. Dan ben ik meteen naar huis gevlogen. Ik leefde in een flow, volgens een route die blijkbaar voor me was uitgestippeld. Het is me gelukt om opnieuw mezelf te worden. Ik heb nu de laatste tijd veel berichten gehad van andere renners die positief reageren op mijn terugkeer. Wat me nog het meeste deugd heeft gedaan, was dat Fabio er stap voor stap weer bovenop kwam.”

“In Spanje begon een auto achter mij te toeteren. Ik schrok me te pletter. Toen bleek dat die bestuurder heel enthousiast was en blij om mij te zien. Ik laat me liever niet te veel uit over die bedreigingen. Dat zijn dingen die mijn zoontje later misschien gaat lezen. Het was geen leuke tijd. Ik kreeg op een bepaald moment het advies om aangifte te doen bij de politie. Dat heb ik gedaan.”

“Dat was zeven, acht weken na het incident. Ik heb de gewone fiets genomen, ik ben in de zon gaan rijden, op het gemak.”

“In het begin was dat heel moeilijk. Het eerste contact was met zijn vader. Dat was zo’n twee weken na het ongeluk. Meteen nadat ik hoorde dat Fabio buiten levensgevaar was, heb ik een bericht naar zijn vader gestuurd. Ik kreeg een mooi bericht terug en daar was ik erg dankbaar voor. Naarmate de maanden verstreken heb ik berichten naar Fabio zelf gestuurd. Ik vond het logisch dat hij niet meteen reageerde, maar uiteindelijk deed hij dat wel.”

“Voor hij naar de Ronde van Turkije (begin april, red.) vertrok hebben we elkaar ontmoet in Amsterdam. Daar hebben we alle twee ons hart kunnen luchten. Wat mij betreft was dat een heel fijn gesprek. Wat we daar hebben gezegd is iets tussen Fabio en mij. Dat hij nu weer kan koersen, heeft het voor hem gemakkelijker gemaakt om met mij te praten, denk ik. Dat lachje dat hij had en de zwaai die hij gaf na de eerste etappe in de Ronde van Turkije, was voor mij een emotioneel moment.”

“Dat zal je me niet snel meer horen zeggen.”

“Het is duidelijk dat ik van mijn lijn af ben gegaan. Het was geen bewuste actie om iemand ten val te brengen. Het ging in een flits, we reden 85 km/u en dan kan je niks meer rechtzetten. Hoe harder je rijdt, hoe minder je reactievermogen wordt. De ravage was enorm. Het was een samenloop van dingen: mijn manoeuvre, de hekken die niet goed waren en de snelheid die veel te hoog was.”

“In het begin vond ik het heel moeilijk om in de spiegel te kijken. Ik hoorde ook alleen maar de knal van de valpartij, dag in, dag uit. Ik kan het nu wel een plek geven. Natuurlijk was het gesprek met Fabio daar een groot onderdeel van, dat we elkaar weer in de ogen konden kijken en weer tegen elkaar kunnen sprinten als collega’s.”

“De elleboog is heel logisch als iemand tegen je aan komt. Zelf moet je ook proberen om met 85 km/u overeind te blijven. Dat komt heel verkeerd op beeld, maar je gaat echt naar de verkeerde kant hangen om jezelf in evenwicht te houden. Dat gaat automatisch. Ik blijf erbij: dat ik van mijn lijn afweek was zeker niet goed, maar ik deed het niet bewust.”

“Dat is niet leuk om te horen. Ik accepteer het zoals het is.”

“Dat is iets tussen de verzekeringen van de beide ploegen. Daar ben ik gewoon een pion in. De juridische afwikkeling is voor mensen die daarvoor hebben gestudeerd. Daar moet ik mij gelukkig niet mee bezig houden.”

“Daar houd ik rekening mee, daar heeft de ploeg me voor gewaarschuwd. Ik moet op een bepaald moment weer vooruit kijken... Ik hoop dat ik het binnenkort een keer meemaak (doelt op winnen, red.). En ik weet dat het een emotioneel moment wordt.”

Zelf je ploeg samenstellen? Surf naar goudengiro.be en maak kans op talloze speeldagprijzen.

Lees ook: 

Jumbo-Visma neemt Groenewegen mee naar de Giro: “Hopen dat iedereen hem een kans geeft”

Jakobsen 249 dagen na horrorcrash weer in koers: “Ik voel dat de oude Fabio er nog ergens in zit” (+)

Fabio Jakobsen doet zijn indrukwekkende verhaal na doodsmak in Polen: “Elke keer dacht ik: dit is het, ik ga dood”