Evenepoel helpt Alaphilippe met knap werk aan zege in het Baskenland: “Beetje à la Formule 1 gereden, zonder te remmen in de bochten”

Vandaag stond de langste etappe van de Ronde van het Baskenland op het programma. Het peloton moest tussen Leitza en Viana 207,6 kilometer afleggen. Vier Spanjaarden kozen al vroeg het ruime sop. Julen Amezqueta, Ander Okamika, Ibai Azurmendi en Ibon Ruiz kleurden de vlucht van de dag.

Ruiz was de beste klimmer in de kopgroep en snoepte onderweg de bolletjestrui af van Remco Evenepoel. Die laatste zag hoe zijn team Quick.Step-Alpha Vinyl en Jumbo-Visma het tempo van het peloton bepaalden. De Nederlandse wielerformatie reed in dienst van leider Primoz Roglic, de blauwhemden van Patrick Lefevere trokken de kaart van wereldkampioen Julian Alaphilippe.

Maar plots wilde in de finale niemand het voortouw nemen in de achtervolging op de vier Spanjaarden. Ruiz rook voorin z’n kans en liet op zo’n twaalf kilometer van de streep zijn medevluchters ter plekke. Meteen erna ging het tempo in de achtergrond weer serieus de hoogte in.

Het werd een nagelbijter en op 500 meter van de finish was het liedje van Ruiz toch uitgezongen. Met dank aan het werk van Remco Evenepoel. Onze landgenoot rolde de rode loper uit voor Alaphilippe, die het eenvoudig afmaakte in de sprint. Voor de Fransman was het zijn eerste overwinning van het seizoen. Quinten Hermans eindigde als derde.

Een masterplan was het. Precies op tijd ingeleid door een gretige Evenepoel. “’Kom Julian, neem mijn wiel’, zei ik hem op een viertal kilometer van het einde.” Nog één stervende zwaan reed op dat moment voor de hijgende groep uit. Ibon Ruiz, restant van de vroege vlucht met vier Basken. Het was nu of nooit, want de brave ziel kon de ritzege ruiken. Evenepoel twijfelde niet. En nam resoluut zijn verantwoordelijkheid. Alaphilippe haakte dankbaar aan. “Ik reed met hem naar voor. Om vervolgens het tempo niet meer te laten zakken. (lacht) Hij moest enkel nog over me heen komen, in het zicht van de finish.»” Alaphilippe: “Remco deed het perfect.”

Dáár, in Viana, ontsponnen zich dolle vreugdetaferelen. “Woohoo!”, wist Evenepoel nauwelijks blijf met zijn vreugde. Spontaan nam hij Alaphilippe’s aangezicht in beide handen. Kussen was er nog net niet bij. “Een superduo”, omschreef hij zijn entente met de Fransman. “Voor de wereldkampioen kom ik heel graag eens ‘uit mijn kot’. Het is een droom om voor hem te mogen werken. Kippenvel, jongens! Gezien hoe makkelijk hij won? Magnifiek. Dit gaat niet alleen hém deugd doen, maar bij uitbreiding onze hele ploeg.”

We kunnen ons voorstellen dat Patrick Lefevere er op het thuisfront spontaan een glas champagne op zal hebben gedronken. Even opgelucht ademhalen in de moeilijke en tot dusver weinig succesvolle klassieke campagne van Quick.Step-Alpha Vinyl. Oef! De Ardennenkern lijkt wél op dreef. De achttiende seizoenszege (toch al!) van de ploeg verdiende het predikaat ‘subliem’. Ongetwijfeld zal het de burger moed geven.