Tussen 1954 en 1981 won er in 16 (!) van de 28 edities van Milaan-Sanremo een Belg. Vooral met dank aan Eddy Merckx en Roger De Vlaeminck, samen goed voor tien stuks. De laatste keer dat er twee jaar op rij een Belg de Primavera won, daarvoor moeten we al terugkeren naar 1978-1979. Roger De Vlaeminck deed dat toen op z'n eentje. Wij zochten hem op.

De Vlaeminck vindt in elk geval dat Jasper Stuyven z'n zege gisteren allerminst gestolen heeft. “Stuyven was misschien niet de beste, maar hij is gedemarreerd op het juiste moment”, klinkt het in bovenstaande video. “Hij heeft vijftig, zestig, zeventig meter genomen en het verwonderde mij al dat er nog iemand (Søren Kragh Andersen, red.) kwam aansluiten.”

“Die jongen is dan het kopwerk blijven doen - dat was allemaal in het voordeel van Stuyven. Daar is niks mis mee, ik gun het hem van harte. Stuyven is geen supertopper, maar wel iemand die het eens verdient. Ze hebben hem laten rijden, maar die situatie was lastig. Het was een te grote groep. Gaat Van Aert achter Stuyven aan, dan springt er wel iemand anders weg. Ze hadden maximaal met drie of vier mogen zijn. Maar Alaphilippe ging ook niet vooruit op de Poggio, hé.”

Vooraf vloeide veel inkt over de ‘Grote Drie’, maar geen van hen won dus. “Als Parijs-Roubaix doorgaat, zal het dan volgens mij wel anders zijn. Op de stenen wordt er gevlamd, de ploegmaats doen hun ding en dan kan je je losrijden. Dat zal beter zijn voor Van Aert en Van der Poel. Voor Alaphilippe zal het daar moeilijker zijn, maar in de Ronde van Vlaanderen zal hij ook wel mee zijn. Ze moeten gewoon samen koersen. Op de laatste beklimming van de Oude Kwaremont moeten ze afspreken om samen te gaan, al is dat natuurlijk wel moeilijk. Zeker als iemand zich wegsteekt.”

Van der Poel oogde ook wat vermoeid gisteren, zegt De Vlaeminck ook. “In de sprint vertrok hij voor Van Aert, maar die gaat er nog vlot over. Ook op de Poggio had hij moeite. Hij zat wat achter Alaphilippe en Van Aert. Dat er 280 kilometer een ‘gewoon’ tempo’je werd gereden, heeft daarmee te maken. Je moet ook eens snel kunnen rijden, om de benen los te krijgen. Dat is net zo als bij een tijdrit.”

Het was geen typische edtitie van Milaan-Sanremo, zegt De Vlaeminck als afsluiter. “Toen ik Ewan in tweede positie de Cipressa zag oprijden, dacht ik: ‘Dat is niet goed’. Ze hebben een gewoon tempo naar boven gereden, niemand die zich eens losreed. De vluchters kregen ruimte en de helpers mochten rustig hun ding doen. Maar je moet je benen toch eens wakker schudden. Ik  deed dat alleszins.”

Lees ook:

Onze chef wielrennen over de winnaar die niemand had zien aankomen: “Jasper Stuyven, waar heb je al die tijd gezeten?” (+)

Jasper Stuyven verrast de favorieten en wint Milaan-Sanremo

Stuyven: “Gewéldig om het hier zo af te maken”