De gegevens achter de Amstel Gold Race van Mathieu van der Poel: “Écht indrukwekkend”

Duchtig bekeken, geliket en gedeeld: de data van Mathieu van der Poel in de finale van de Amstel Gold Race. De Nederlander maakte gisteren de Strava-gegevens van zijn krachttoer openbaar. Tegelijk kwam ook zijn ploeg naar buiten met de cijfers die Van der Poel liet noteren in de laatste 800 meter van de wedstrijd. En die zijn bepaald indrukwekkend. Kristof De Kegel, performance coach bij Corendon-Circus, en Erwin Koninckx, inspanningsfysioloog bij de Belgische wielerbond, geven tekst en uitleg.

“We zijn vrij spaarzaam in het delen van onze gegevens, maar elke twee weken laten we de data van één van onze renners zien aan het publiek,” vertelt Kristof De Kegel. “Dat was al eens de sprint van Roy Jans of ook een keer een kopbeurt van Gianni Vermeersch. Nu kozen we voor de finale van Mathieu in de Amstel. Net omdat die zo uitzonderlijk was en omdat recreanten dan een inkijk krijgen in wat een profrenner in een klassieker moet presteren. Veel wielertoeristen rijden vandaag zelf met een powermeter. Op die manier kunnen ze hun data naast die van een prof leggen”

De gegevens waren in het geval van Van der Poel  niet bepaald min. Na zes uur wedstrijd en een inhaalrace van enkele kilometers perste hij aan het slot nog voor 48 seconden een gemiddeld vermogen van 831 watt uit de benen. De Nederlandse kampioen op de weg haalde in zijn sprint zelfs even een piekvermogen van 1400 watt. Het is weinigen gegeven na een lange klassieker. “De gegevens van de laatste acht minuten uit de wedstrijd zijn écht indrukwekkend”, gaat De Kegel verder. “Zeker op gebied van wattages. Die benaderen zijn recordwaarden uit de testen die we eerder afnamen. Straffer is dat het zondag na een klassieker van bijna zeseneenhalf uur gebeurde. Dat betekent dat hij op dat moment (in tegenstelling tot bijna alle andere renners, red.) nog fris en prikkelbaar is.”

Een stelling die ook Erwin Koninckx van de Belgische Wielerbond beaamt. “Dat hij aan het eind van zo'n zware wedstrijd nog zijn beste waarden uit de hele koers kan neerzetten, betekent dat hij op dat moment frisser zit dan alle anderen. Van der Poel komt met meer overschot aan de finish. Jongens die dan intrinsiek sneller zijn, zitten kapot als ze in een zware klassieker met hem naar de meet rijden.” 

“Verder ook nog toevoegen dat Mathieu zijn topwaarden in de laatste kilometers liet noteren in licht dalende stroken waar de wind in het voordeel zat”, valt De Kegel in. “Het is makkelijker om grote waarden neer te zetten op hellende stroken of met de wind op kop. Dat hij dat net doet op stroken waar het moeilijk is om hoge wattages te halen, bewijst meteen ook dat hij zijn terugkeer in de slotkilometer - in tegenstelling tot wat de kwatongen beweren- helemaal zelf in het werk stelde.”

Ook opvallend: Van der Poel liet in de Amstel Gold Race 23 keer een piekwaarde van boven de 1000 watt noteren. Nodig om als profrenner de 35 hellingen over te komen in het peloton. Al is er meer aan de hand. “Het was de bedoeling om die pieken zoveel mogelijk te beperken. Je neemt alle kleine beetjes mee naar de finale. Daarom gaven we bij de tactische briefing voor de koers onze renners de instructie om bij de steilste hellingen vooraan te gaan fietsen en zich dan tijdens de beklimming door te laten zakken in de grote groep. Zo werden die zware piekinspanningen vooral in het begin van de wedstrijd een beetje geneutraliseerd.”

Naast de wattages valt ook de hoge hartslag bij Van der Poel op. De winnaar van de Amstel Gold Race had volgens zijn Strava-file een gemiddelde hartslag van 185 slagen per minuut in de laatste acht kilometer van de wedstrijd. “Dat zegt op zich niet zo veel”, aldus Erwin Koninckx. “Het aankunnen van een hoge hartslag is genetisch bepaald. Die eigenschap verschilt dus van persoon tot persoon.” 

Het neemt wel niet weg dat Van der Poel zijn hartslag bliksemsnel kan laten zakken. Ideaal voor klassiekers met veel korte hellingen. “Mathieu heeft inderdaad een fantastisch lichaam dat bliksemsnel recupereert van zware inspanningen in koers. Hij verwonderde ons zondag zelfs nog in de volgwagen”, vertelt De Kegel. “We dachten dat hij er even zou doorzitten na zijn eerste aanval op de Gulpenerberg, maar dan kwam hij meteen weer aangeven dat hij zich nog goed voelde.”

Of dat iets te maken heeft met zijn veldritachtergrond laat De Kegel een beetje in het midden. “Het is niet zo dat elke wielrenner nu moet gaan crossen. Een veldritvoorbereiding geeft met zijn typisch korte inspanningen wel voordelen in het klassieke wegseizoen. Maar dat Mathieu en ook Wout van Aert zo goed recupereren van zware inspanningen, ligt veeleer bij hun eigen capaciteiten. Het zijn gewoon twee uitzonderlijke atleten, laat dat vooral duidelijk zijn.”

Wat de cijfers tot slot ook aantonen: Van der Poel is ook mentaal bijzonder sterk is. “Het is fysiek al knap wat hij doet, maar hij kan daarbovenop ook nog eens geestelijk heel diep graven”, legt De Kegel uit. “Als je na een inhaalrace nog tot zo’n lange sprint in staat bent, dan moet je over een over-mijn-lijk-mentaliteit beschikken. Mathieu kan als geen ander zo diep tasten en die grens opzoeken. Zijn killermentaliteit in combinatie met zijn fysieke mogelijkheden hebben zijn stoot in de Amstel mogelijk gemaakt. Het was voor ons al genieten bij het zien van de beelden. Als coach is het dat nog meer bij het bekijken van alle data. Ik raak er amper op uitgekeken.”