Biniam Girmay, de man die Evenepoel klopte bij de jeugd en op Mallorca topsprinters vloerde: “Droom ervan om wereldkampioen te worden”

3 augustus 2018. Remco Evenepoel rijdt in de aanval tijdens de eerste etappe van de Aubel-Thimister-Stavelot, een juniorenkoers in de Ardennen. Niet erg uitzonderlijk, maar ook weer wel - er hangt namelijk nog iemand aan het wiel. Evenepoel en zijn medevluchter blijven een achtervolgend groepje ruim voor en vechten het aan de meet onder elkaar uit voor de zege en de eerste leiderstrui. Evenepoel - toen al geen sprintbom - delft het onderspit. De winnaar? Biniam Girmay, een talentvolle Eritreeër van dan 18 jaar oud. Evenepoel kloppen in een juniorenkoers - ‘t is er weinigen gegeven. “Dat was heel motiverend”, vertelt hij na het WK voor beloften in Leuven vorig jaar. “Want Remco is een van de beste renners ter wereld. Toen besefte ik: als ik harder werk, word ik misschien nog beter.”

Girmay komt op dat moment uit voor het Centre Mondial du Cyclisme, een project van de Internationale Wielerunie UCI dat jongens en meisjes uit landen met een gebrek aan of helemaal geen ontwikkelingsmogelijkheden de kans geeft om zichzelf toch te ontdekken als wielrenner. Dat Girmay graag fietst, ondervindt-ie al op z'n twaalfde in z'n thuisland. Eerst op de mountainbike, later op de wegfiets. “Elke zondag is het koers bij ons. Daar heb ik het geleerd.”

Twee jaar na zijn zege in de Ardennen geeft de Franse ProContinentale ploeg DELKO hem een contract. Hij wint meteen twee etappes in de Ronde van Gabon, maar de trein is pas écht vertrokken midden februari 2020. In de Trofeo Laigueglia - een Italiaanse eendagskoers met verschillende WorldTour-teams aan de start - eindigt Girmay als tweede, op een halve minuut van winnaar Giulio Ciccone - geen kleine garnaal. 

Dat de Eritreeër zich in z'n sas voelt in Italië, is geen toeval. Tijdens het seizoen woont hij er, meer bepaald in Lucca. Aanvankelijk met zijn vrouw, maar zij heeft het moeilijk om zich aan te passen en keert met hun dochtertje terug naar Eritrea. “Maar we hebben elke dag contact, hoor.”

Girmay behaalt in 2020 nog enkele ereplaatsen en begint ook aan 2021 bij DELKO, maar wordt daar tijdens het seizoen weggeplukt door Intermarché-Wanty-Gobert. De ploeg van Hilaire Van der Schueren legt Girmay vast tot eind 2024 - het zou al snel een gouden zet blijken. Want nauwelijks een maand na zijn komst bezorgt-ie de ploeg al een zege: in de Classic Grand Besançon Doubs is Girmay na een lastige koers de snelste van een groepje met daarbij ronkende namen als Thibaut Pinot en Nairo Quintana. 

Eind september is Girmay dan ook een van de outsiders voor het WK voor beloften in Leuven. Hij maakt die faam ook waar, want twee luttele seconden na wereldkampioen Filippo Baroncini pakt Girmay dankzij een sterke sprint zilver. “Ik ben heel blij en trots”, zegt hij na de wedstrijd. “In de laatste honderden meters had ik vertrouwen in mezelf. Ik hoopte dat Baroncini nog gegrepen zou worden, maar ‘t is oké... Deze medaille betekent veel voor mij én voor Eritrea - het is de eerste medaille voor ons land. Hier zijn we heel blij mee, we houden van het wielrennen.”

Na zijn jaar van de doorbraak lijkt Girmay ook in 2022 weer een stap gezet te hebben. Gisteren was het bij zijn tweede koers van het jaar - de Trofeo Alcúdia-Port d’Alcúdia op Mallorca - meteen raak. Giacomo Nizzolo, Michael Matthews, Pascal Ackermann: Girmay liet hen allemaal z’n achterwiel zien. “Ik sta echt versteld van deze zege en de euforie bij iedereen van het team”, aldus Girmay. “Ik begon het jaar met veel vertrouwen, maar het is fantastisch dat ik nu al enkele van de beste sprinters ter wereld kan kloppen. Ik hoop dit momentum vast te houden.”

Girmay blaast het Afrikaanse wielrennen nieuw leven in - dat was nodig, zeker na het verdwijnen van Team Qhubeka, de allereerste Afrikaanse WorldTour-ploeg. Bovendien wordt in 2025 het WK op het Afrikaanse continent georganiseerd, in de Rwandese hoofdstad Kigali. “Ik droom ervan om ooit wereldkampioen te worden. Wie weet in Rwanda. Het is fantastisch dat het WK daar zal plaatsvinden. Maar eerst moet ik nóg beter worden.”

Afspraak over drie jaar in Kigali.