Met iconische klassiekers zoals Tim, Rozane, Kristien, Rikky en Mensen van 18 schreef De Craene zich in het collectieve geheugen van Vlaanderen en Nederland. Met zijn stem en zijn gitaar. Zonder franjes. Vandaag klinken zijn nummers nog steeds fris en actueel, worden ze dagelijks gedraaid op de radio en gerespecteerd door jong en oud. Dat was bij leven wel even anders.

Met Hier laat ik je los Wim toert zoon Ramses onder muzikale leiding van Peter Bauwens en met zangers Roel Vanderstukken, Neeka, Bert Verbeke en Esther Van Hees langs de culturele centra als ultiem eerbetoon aan Wim. “Als het van mijn afhangt, de laatste keer”, zegt zoon Ramses. “Maar telkens er een verjaardag van zijn overlijden aankomt, trekken mensen aan mijn mouw om zijn nummers opnieuw te brengen. Ook volgende zomer zullen we op een aantal zomerfestivals staan. Als kind was het best wel confronterend om de stem van je overleden vader telkens opnieuw op de radio te horen. Nu heb ik er vrede mee en doet het plezier dat nog zoveel mensen zijn muziek appreciëren en beluisteren. We willen zijn nalatenschap in ere houden en ik denk dat Vlaanderen hem nooit los zal laten”, zegt Ramses.

In Hier laat ik je los Wim komen uiteraard een groot deel van de klassiekers aan bod. Ze allemaal spelen, is onbegonnen werk. Voor Roel is deze reeks concerten bijzonder, verklapte hij. Want het was een interview met Ramses dat hem over de streep trok, om zijn eigen zoon ook zo te noemen. Vanderstukken zong de avond op gang met Kristien. De revelatie van de avond was ongetwijfeld Esther Van Hees. De zangeres die, vanuit Nederland, haar sporen verdient in de jazzwereld, heeft een stem als een klok en bracht meteen een ongelooflijk beklijvende en soms dreigende versie van ‘Ik sterf van dorst bij de fontein’. Sterk voor iemand die niet eens geboren was, toen Wim overleed. Ze bracht ook haar versie van Rode Heuvel, Droevig Lied, Wat ben ik voor een mens en Ik wil wel van je houden. Alsof ook Ann Christie vrijdagavond weer op het podium stond.

Ook Bert Verbeke, acteur en pianist bij Nova Zembla, laat zich niet in hokjes stoppen en liet zijn Gentse accent niet achterwege bij Rikky. In zijn jumpsuit imiteerde hij naar eigen zeggen het ‘stijlicoon’ Wim. En hij kleedde de klassieker Levenslang helemaal uit tot op de essentie van het nummer: naakt. Enkel met zijn akoestische gitaar. Nog zo’n straffe zangeres is Neeka. Zij leende haar stem aan Laat me met me meegaan en De Schoolstraat. En bracht met Roel Vanderstukken één van de mooiste duetten uit de Vlaamse kleinkunst met Mensen van 18. Ook hier leek het alsof Della Bosiers weer naar Wetteren was afgezakt. Roel pakte ook nog het minder bekende Ravage op de planken en Ramses zelf zorgde voor de ambiance met Auto en Garage en Ik kan geen kikker van de kant afduwen. Het bisnummer dat de zaal deed recht veren na, hoe kan het ook anders, Tim. Wetteren is Wim nog niet vergeten. Ook 31 jaar na zijn dood niet.

Zondag is er een extra concert om 14.30 uur in CC Nova aan de Molenstraat. Er zijn nog tickets beschikbaar. De volledige concertkalender op www.garifuna.be.