“Het was top secret”, zei Daniela Manna, een van de restaurateurs, aan The New York Times. De vlekken zijn grotendeels afkomstig van Alessandro de’ Medici, telg van wat ooit de machtigste en rijkste familie van Europa was. Deze hertog werd ongeveer 500 jaar geleden in de val gelokt met de belofte de nacht te zullen doorbrengen met een mooie weduwe. Het zouden zijn laatste momenten worden, want een verre neef van hem, Lorenzino de’ Medici, stak hem dood met een mes.

Alessandro de’ Medici werd gebalsemd, maar niet volgens de regels van de kunst. Daardoor lekten lichaamssappen weg die door de eeuwen heen diep binnendrongen in het marmer, weet Manna. Ook lijm en plaaster, gebruikt voor ontelbare afgietsels van de grafmonumenten, tastten het marmer van Michelangelo aan.

Anna Rosa Sprocati, biologe van het Nationaal Agentschap voor Nieuwe Technologieën, koos acht bacteriën uit om de vlekken weg te krijgen. Ze kon putten uit een verzameling van meer dan duizend organismen die bij eerdere toepassingen waren gebruikt. Sprocati en haar team experimenteerden op een stuk marmer achter het altaar van de kerk. De bacteriën die werkten, werden ook succesvol uitgeprobeerd op het graf van Giuliano di Lorenzo.

En toen was er de coronapandemie. Het museum ging in maart vorig jaar dicht, het project werd tijdelijk stopgezet. Midden oktober openden de deuren van de Cappelle Medicee weer. De ploeg van Sprocati liet toen Serratia ficaria SH7, hun beste vleesetende bacterie, in gelvorm los op de sarcofaag van Lorenzo di Piero de’ Medici. “SH7 at Alessandro op”, drukte Monica Bietti, ex-directeur van het museum van de Cappelle Medicee, het uit in de New York Times. “Het at de hele nacht door”, beaamde restaurateur Marina Vincenti in de krant. “Terwijl een virus de wereld in zijn greep hield, maakte een bacterie hier het marmer schoon”, lacht Anna Rosa Sprocati.