Voor hun onderzoek schotelden de wetenschappers een groep proefpersonen een reeks vragen voor die moest bepalen hoe sterk 9 duistere persoonlijkheidstrekken bij hen aanwezig waren. Het ging om egoïsme, sadisme, psychopathie, eigenbelang, wraakzucht, narcisme (eigenliefde), Machiavellisme (dat stelt dat alles toegelaten is om macht te verwerven), morele onthechting (de rechtvaardiging van gedrag dat niet aansluit bij je eigen standaard van waarden en normen) en psychologische aanspraak (de overtuiging dat je meer rechten hebt dan een ander).

De leden van de testgroep moesten aanduiden in welke mate ze akkoord waren met een reeks van uitspraken zoals ‘Ik weet dat ik bijzonder ben omdat iedereen me dat voortdurend zegt’, ‘Ik zeg alles wat nodig is om te krijgen wat ik wil’, ‘Het is moeilijk om vooruit te komen in het leven zonder hier en daar een bocht af te snijden’ en ‘Mensen pijn doen zou opwindend zijn’.


Uit de resultaten bleek dat hoewel de duistere persoonlijkheidstrekken erg uiteenlopend waren, ze toch tot op zekere hoogte overlapten. En ze ontdekten een centrale ‘duistere factor’ die bij allemaal aanwezig bleek te zijn, maar zich telkens op een andere manier uitte. (lees hieronder verder)

“In de ene persoon kan de D-factor zich bijvoorbeeld tonen als narcisme en in de andere als psychopathie”, aldus professor Info Zettler, een van de drie auteurs van de studie. “Of als een combinatie van enkele van de 9 duistere persoonlijkheidstrekken.”

De D-factor uit zich ook niet altijd even extreem, maar kan zich ook tonen in meer dagdagelijks slecht gedrag als pesten, bedrog, intimidatie, stelen, beledigen en bedreigen.

“Door de centrale drijfveer in kaart te brengen, kan je uitmaken of iemand een hoge D-factor heeft of niet”, gaat Zettler verder. Dat kan gebruikt worden in onderzoek naar hoe we het gedrag van mensen kunnen interpreteren. “Als iemand zich bijvoorbeeld schuldig maakt aan extreem geweld, kan kennis van zijn D-factor helpen om in te schatten of dat opnieuw zou kunnen gebeuren of zelfs nog verder kan ontsporen”, voegt de professor er nog aan toe. (lees hieronder verder)

De onderzoekers slaagden erin om de D-factor te definiëren als “de neiging waarmee iemand zonder enig mededogen zijn eigenbelang nastreeft, zelfs als dat anderen kwaad berokkent (of juist met het doel iemand kwaad te doen), terwijl je overtuigingen koestert die dat gedrag verantwoorden. Dat laatste kan bijvoorbeeld betekenen dat je vindt dat je superieur bent aan anderen.”

Wie benieuwd is naar zijn of haar score, kan deelnemen aan een online test van de onderzoekers. Je kan kiezen uit een proef van 30, 60 of 90 vragen, afhankelijk van hoe gedetailleerd je het resultaat wil. De test kan u hier doen.

Meer info over het onderzoek vind je hier.