Christiane Vermeulen was maar liefst 38 jaar uitbaatster van café ’t Hoogland: “We hebben de gouden jaren van de horeca nog meegemaakt”

“Tuurlijk zal ik het ergens wel missen, maar ik sukkel al een tijdje met artrose”, steekt Christiane van wal. Zij kreeg tijdens haar jaren in het café wel vaak steun van haar echtgenoot André (75) . Die was jarenlang loonwerker. “Maar in de loop van het jaar waren er ook ‘dode’ momenten en deden we de uitbating van het café samen”, zegt de man.

“In ’t Hoogland was destijds café De Velomakerij gevestigd. Uitbaatster was Celeste Coudron. Haar man Leon Deleu verkocht en herstelde fietsen en bromfietsen. Waar nu de zaal staat, was zijn atelier en in een klein deel van het café stonden fietsen te koop.” Christiane en André beleefden hun vuurdoop in het café tijdens het Pinksterweekend in 1984. “Dat weekend kwam er veel volk, we wisten niet vanwaar ze allemaal kwamen, ze stonden tot buiten”, blikt Christiane naar het prille begin terug.

Het koppel maakte de gouden jaren van de horeca mee. “In 1992 liet de eigenaar een nieuwe zaal bouwen”, beaamt Christiane. “Daar hielden veel verenigingen, clubs en families hun maaltijden. Ook rouwmaaltijden. We waren in die tijd onder meer het lokaal van Sparta Kruiseke, de Landelijke Gilde, Bedrijfsgilde, KWB Kruiseke, KVLV kaartersclub De Verenigde Manillers en de Hooglandvissers. We kregen ook ouderenverenigingen over de vloer.”

André groeide op in Kruiseke, Christiane in Wervik. “Ik werkte in Kortrijk als bediende in een grote winkel van schoolgerief”, vertelt ze. “We woonden in de Blokstraat en bierhandelaar Gilbert Vuylsteker gaf ons mee dat café De Velomakerij over te nemen was en dat dit voor ons ideaal zou zijn. Zo ging de bal aan het rollen. We zochten een nieuwe naam en dankzij Eric Ugille kwamen we uit op ’t Hoogland, een verwijzing naar de toen nieuwe wijk achteraan ons café.”

Tijden en gewoonten veranderen. Cafés verdwijnen. “Tussen de rotonde aan de N8 en beneden de Amerikaberg zijn er in Kruiseke destijds blijkbaar nog 35 cafés geweest”, vertelt de gewezen cafébazin. “Aan de overkant was er hier nog café ’t Vliegend Paard. Nu zijn er met Het Visputje en eetcafé ’t Erfgoed in de Oude Ieperweg maar twee horecazaken meer. De jongere generatie heeft een andere mentaliteit en van de oudere generatie onder mijn klanten zijn ze bijna allemaal overleden. Het aantal cafégangers vermindert ook door de alcoholcontroles.”

“Vroeger liepen de jonge gasten hier na hun werk binnen. De KLJ verzamelde hier om uit te gaan, bijvoorbeeld naar ’t Munchenhof in Langemark. Vroeger waren we meer een dagcafé en sloten we een tweetal uren in de namiddag. Om dan ’s avonds te sluiten tussen 21 en 21.30 uur.”

Voor de uitbating speelde ook de Heilig Hartkerk een rol. “Er zijn minder uitvaartdiensten in de kerk maar meer en meer in een aula”, vertelt Christiane. “We hebben nog meegemaakt dat klanten hier na een begrafenis bleven hangen tot 17 uur (lacht). Er zijn ook minder kerkgangers tijdens de wekelijkse mis. Dat maakt allemaal een verschil.” Ook de pandemie hakte erin. “Na de lockdowns kwamen de vaste klanten niet meer zoveel”, klinkt het. 

Christiane is de mama van twee kinderen, Mario en Cynthia en fiere grootmoeder van drie kleinkinderen. Het wordt wennen aan een nieuwe leven, al smeden Christiane en André wel al plannen. “Er komt een hond in huis”, vertrouwt de vrouw ons nog lachend toe.

LEES OOK:

Uitbaters ‘t Frituurke zoeken overnemer: “Vaste klanten komen zelfs uit Zonnebeke naar hier”

Kattenknippeling duurt bijna …vier uur, doelman wint in zijn achtertuin: “Er is ook wel wat geluk nodig”