In de volksmond is het de Moeder aller Crossen, een klassieker in zijn genre. Veldrijden in Overijse: in regenachtige omstandigheden is dat een garantie op ploegen en baggeren. Dit jaar trouwens voor de eerste keer in het kader van de Wereldbeker.

Op Wout van Aert is het nog even wachten, maar in Overijse was het één van zijn trainingsmakkers die als een speer vertrok. De openingsronde was een beetje verrassend voor Daan Soete. Iserbyt en Hermans waren ook al snel bij de beteren.

Het was die laatste die de koers echt deed ontploffen met een versnelling in de tweede ronde. Vanthourenhout en Iserbyt schoven mee. Op Aerts, die vorige week de twijfels van zich afreed in Zonhoven, was het nog even wachten.

De Belgisch kampioen veldrijden van 2019 kwam op het zware parcours steeds meer onder stoom. Toen Hermans na een val en een schoenwissel vooraan wegviel, maakte Aerts de omgekeerde beweging. Met z’n drieën vooraan halverwege.

Na driekwart wedstrijd en een prikje van Michael Vanthourenhout viel het in de spits van de wedstrijd even stil. Sweeck profiteerde om aan te sluiten en zo moest Aerts het in de absolute finale opnemen tegen drie man van Pauwels Sauzen-Bingoal.

Een wijsgeer zei ooit dat aanval de beste verdediging is en dus probeerde Aerts het eerst zelf. Sweeck moest er weer af. Iserbyt en Vanthourenhout lieten zich niet op afstand ploeteren. En dan was het tijd voor een truc.

Toen Iserbyt op kop een afdaling in dook, gooide Vanthourenhout zich voor Aerts. De tweede man van  Pauwels Sauzen-Bingoal stopte af voor de eerste en zo was Iserbyt vertrokken. De WB-leider viel niet meer stil. Dubbelslag voor de mannen van Mettepenningen.

“Ik ben toch redelijk diep moeten gaan”, geeft Iserbyt toe. “We hadden in Zonhoven al veel gelopen en ik voelde dat m’n kuiten nog niet helemaal hersteld waren. Ik kon niet prikken, dus in de laatste ronde heb ik geprobeerd om seconden te winnen. Ik heb geprobeerd om vooral heel constant te rijden. Als je wat slechter bent, dan word je gedwongen om tactisch te rijden”, aldus Iserbyt.

Toon Aerts: “Eindigen op het podium is nooit slecht, maar als je in de finale komt, dan nog een aanval doet en dan toch pas derde eindigt, dat pikt wel een beetje. Ik heb veel krachten moeten gebruiken om er in het begin terug bij te komen. Dan heb ik geprobeerd een goede finale te rijden en ben ik er op de klim dan toch voor gegaan, maar dat was iets te veel voor het goede.”

Lees ook.

Eli Iserbyt vraagt begrip in een veldritwereld zonder Van Aert, Van der Poel en Pidcock: “’Losers’, dat zijn wij absoluut níet” (+)