Man staat terecht voor aanranding van een minderjarige met mentale handicap: “Ik viel niet op haar jonge leeftijd, maar op haar karakter”

De feiten speelden zich eind september 2020 af. R.V.D. had naar eigen zeggen een “vaderlijke relatie” met het meisje. Ze zou nogal wat persoonlijke en familiale problemen gehad hebben en kwam regelmatig haar hart uitstorten bij beklaagde. Op een bepaald moment zouden de twee ook seksuele handelingen gesteld hebben. Toen de zaak aan het licht kwam, vroeg de man aan het minderjarige meisje om alle onderlinge berichten te wissen. Ook zou hij gedreigd hebben met zijn jachtgeweer mocht het meisje iets verklappen aan de buitenwereld. Het meisje verklaarde later aan de politie dat ze instemde met de seksuele handelingen omdat ze bang was van de man. Die verklaarde op zijn beurt dan weer dat hij voor het karakter van het meisje gevallen was, “niet voor de jonge leeftijd”.

De vijftiger bleek evenwel niet aan zijn proefstuk toe. De man had een aantal jaar terug ook zijn vijftienjarige stiefdochter aangerand. Er zou toen een schikking getroffen zijn met het parket. “Dat meisje was wel bijna zestien jaar”, minimaliseerde de man de feiten tegenover de rechter. De rechter viel bijna van zijn stoel. “Als we die redenering volgen, dan bent u ook bijna honderd jaar. Van minderjarigen blijft men af, meneer”, sprak hij zwaar ontstemd. 

Opvallend: de nieuwe partner van de man was aanwezig en schudde tijdens de zitting meermaals het hoofd en draaide met de ogen. De rechter liet de dame weten wat hij daarvan vond: “In plaats van de hele tijd uw ongenoegen te laten blijken, zou u beter mee zoeken naar een oplossing voor het zware probleem van meneer. De ontkennende en minimaliserende houding van u én uw partner, spreken niet in zijn voordeel, mevrouw.” De vrouw wilde antwoorden, maar de rechter gebood haar te zwijgen. De zaak wordt in beraad genomen.