Red Flame Justine Vanhaevermaet (28): “Ik zou me geen laatbloeier noemen, maar er is wel nog veel progressie”

Vanhaevermaet, nog in Lillestrøm, maakte dit jaar haar eerste doelpunt voor de Red Flames, haar eerste in de Champions League en - het is al oud nieuws - met de Flames klopte ze Zwitserland. De Flames wonnen de groep en dus kan zij voor het eerst naar het EK Voetbal. Voor het overige was er wel heel veel corona.

“Persoonlijk ben ik wel trots op dat jaar en tegelijk niet zo tevreden. Met LSK hebben we de bekerfinale verloren. Ook de titel hebben we niet gewonnen. Dus...”

“Goh. Het was zeer gelijkopgaand. Helemaal op het einde missen we nog een grote kans. In de verlengingen ging de fysieke factor een rol spelen. Wij speelden woensdag in Minsk Champions League. Een zware reis. De Europese match van Vålerenga, donderdag, werd afgelast. Zij waren veel frisser. Bij de 0-2 werd onze rechtsback er gewoon afgelopen.”

“Die kans is heel groot. En als we niet te moeilijk loten, geraken we misschien in de kwartfinale. Dat is Lillestrøm al eens gelukt. Er zijn hier pas na een reeks successen veel ervaren profs vertrokken. 2020 was een overgangsjaar. Volgend jaar willen we de titel en de beker.”

“In 2017, het jaar van het vorige EK, ben ik via een manager met ROA uit Oslo in contact gekomen. Ik speelde toen voor Anderlecht en wilde graag naar het EK. Door mijn zoveelste zware blessure, aan de kruisbanden, miste ik het EK en bleef ik bij Anderlecht. Vanaf januari 2019 ben ik dan toch in Noorwegen gaan voetballen.”

“We weten dat het fysieke een werkpunt is bij de Flames. We zijn niet allemaal full prof. Het trainingsregime zorgt vanzelf voor sterkere speelsters. Bij de Flames is de omkadering top en is er aandacht voor alle details.”

“Sinds mijn vijftiende speel ik al in de hoogste klasse. Door heel veel blessures heb ik opgeteld zeker een paar seizoenen verloren. En ik heb mijn universitaire studies kinesitherapie heel serieus genomen. Niet onbelangrijk, zeker in het vrouwenvoetbal. Maar ik zou me geen laatbloeier noemen. Ik kan wel nog heel veel progressie maken.”

“Ik ben een controlerende speelster op het middenveld. Balvast en met een goed voetbalinzicht. 

“Dat mag je zeggen.”

“Bijna 100% minder. Gelukkig was ik tijdens de eerste lockdown twee maanden in België. Mijn ouders zie ik normaal maandelijks. Mijn vriend ook. Vanaf mei zag ik hen alleen maar als ik voor een week met de Flames naar België mocht. Dan zag ik door de quarantaine mijn ouders een paar uur. Mijn lief één of twee dagen. Hij is fysio bij Club Brugge. De vorige keer waren zij net naar Dortmund vertrokken toen ik aankwam in België. Pfff.”

“Na de Champions League-terugmatch, woensdag, kom ik naar huis. We hebben in Minsk met 0-2 gewonnen. Op 11 januari beginnen we weer te trainen. Als ik weer tien dagen in quarantaine moet, de regel in Noorwegen, dan moet ik op 1 januari al terug. Waarschijnlijk mag ik met alle buitenlanders een week later beginnen.”