Helemaal onderaan de dressing, op het onderste schap, ligt een donkere sporttas die Steve al heel erg lang weer wil bovenhalen. Afgelopen zaterdag wist hij dat het tijd was. Hij werd al vroeg in de ochtend wakker, ving het eerste zonnestraaltje op en rook de lente. Hij veerde recht en haalde de sporttas meteen boven. In alle enthousiasme stuurde hij meteen de oude vrienden van het jeugdhuis (die nog altijd bij hem om de hoek wonen, handig), kapte zijn Senseo achterover en hóp: het park in! Eindelijk was het zo ver, die dágen vol vertier ... Het zijn eindelijk weer KUBB-temperaturen. Zie hem blinken!

Jozefien heeft het zwaar te pakken. Ze kampte afgelopen weekend met een knoert van een ethisch dilemma. Enerzijds komt ze tot een pijnlijke vaststelling: “Het was de week hiervoor aan het sneeuwen, we gingen nog naar het park met de slee en opeens is het 17 graden in februari?! Kan het nog duidelijker zijn dat onze planeet ziek is? En wij het virus zijn?” Daarnaast wil Jozefien ook dolgraag een cavaatje drinken met haar vriendinnen en haar lente-outfit tonen die ze scoorde bij een lokaal merkje. Uiteindelijk vond ze een compromis: ze zou naar het park trekken, met een flesje cava en de vriendinnen, maar: zonder glimlach. Qua statement kan dat tellen, je moet toch íéts doen? 

Francis en Liliane zijn dól op de zon! Al die opwarming van de aarde toestanden ... is het dan zo erg dat het wat warmer wordt? “Da’s goed voor de gewrichten!”, klinkt het bij Liliane. Omdat de trip naar Spanje afgelopen jaar werd uitgesteld, had Francis het lumineuze idee om afgelopen zomer een zwembad te laten plaatsen. Hij had wel in de mot dat “heel dieje coronazever” langer zou duren dan anderhalve maand. Gelukkig hadden ze nog wat ‘liggend geld’ op de spaarrekening, een cadeautje uit een tijd waarin lonen, vastgoed en goederenkorf nog op elkaar waren afgestemd. Goeie dagen. Door deze toevoeging aan de tuin “moeten we hier nooit nimeer weg! Wulle leven gelijk god in Frankrijk!”, klinkt het bij Francis. Hoewel Liliane de pajellia wel gaat missen.

Zo beleven Vlamingen de liefde, volgens satirische Sara Leemans: “Willem en Marie swipten elkaar naar rechts op Tinder ‘toen daar nog niet zoveel volk op zat’”

Zo beleefden Vlamingen de sneeuw, volgens de satirische Sara Leemans: “Francis keek op tegen het ruimen van de oprit, en dat de buurman tegelijkertijd hetzelfde zou doen”

Zo beleven Vlamingen ‘double dates’ met bevriende koppels, volgens de satirische Sara Leemans: “Sieg heeft telkens ‘zomaar iets in elkaar geflanst’”