Mijn parcours: Irmy Coeckelbergs (23) fotografeert als Irmy Photography de mooiste huwelijken

Ik heb geen makkelijke jeugd gehad, maar fotografie was altijd mijn ding, zelfs bijna mijn redding. Alleen is het een dure studie, geen evidentie als je uit een groot gezin komt. Dus deed ik ondertussen tal van horeca- en oppasjobs. Ik heb snel geleerd dat als je iets echt wil, je ervoor moet vechten. Daarom volgde ik nog avondschool weddingplanner. Om te weten hoe zo’n huwelijksfeest ineenzit. Op het einde van het derde jaar had ik het gehad. We konden geen factuur maken, hadden geen idee hoe je een prijs moest berekenen en toen mijn eindwerk afgekeurd werd, heb ik me op mijn eigen project gestort. Zo werd ik sneller volledig zelfstandig. Met een serieuze schuld, want die studiebeurs moest ik terugbetalen. Het was keihard ploeteren, met veel rijstwafeldiners, en dat is het vaak nog. Alleen lijkt het niet zo.”

“Iedereen staart zich blind op de Instagramglamour die errond hangt. En inderdaad, ik kom op fabelachtige plekken, eet dingen die ik nog nooit gegeten heb, maar het blijft wel keihard werken. Want al dat fotografiemateriaal is pokkenduur. Dus werk ik me te pletter. Als ik thuiskom na een feest waarop ik
zeventien uur aan de slag was, neem ik een koude douche en maak ik een preview zodat ik die meteen naar het bruidspaar kan sturen. Die delen de dag erna een prachtig beeld met mijn naam erbij, en voor ik het weet, boeken hun gasten me voor hun huwelijk. Ik ben mijn eigen marketingtool. En dat ik pas rond een uur of vier in mijn bed kan rollen, neem ik erbij. Dit ritme houd ik geen tien jaar vol, dat weet ik ook wel, maar nu lukt het. En nu moet het gebeuren. Ik wil naam maken voor mezelf. 2020 zit ondertussen volgeboekt. Dat is wel wat, maar het ging niet vanzelf. De trouwbeurs waar ik me wilde verkopen, bleek bijvoorbeeld te duur, dus heb ik met enkele collega’s een minibeursje in elkaar gebokst.”

“Als ik wil, kan ik het hele jaar gratis werken. Sommige mensen lijken te denken dat exposure genoeg is voor mij,
in plaats van te betalen. Alsof een bakker zijn brood gratis weggeeft als je er een foto van online zwiert. Helaas, ik moet ook mijn huur en mijn boterhammen betalen. Mijn prijs is voor iedereen dezelfde, al boekte de paus een shoot. Dit jaar heb ik me voorgenomen om alleen nog tijdens De Warmste Week gratis te fotograferen. Het wordt ongetwijfeld wennen.” irmyphotography.be

“Niemand komt je uit je luie stoel trekken, niemand biedt je jobs op een gouden schoteltje aan. Je moet het zelf doen en daarvoor moet je je stinkende best doen en keihard werken. Maar het kan.”

“Probeer overal stages te regelen waar je veel van opsteekt, sta stevig in je schoenen en stel voor jezelf concrete doelen. Ik had vorig jaar een lijstje van tien haalbare doelen, één ervan was een BV fotograferen, en die heb ik een voor een kunnen afvinken. Ik ben nog nooit zo fier geweest.”

“Vrienden die wat foto’s van hun lief willen of polsen of ik mijn camera meebreng naar hun feestje. Ik begrijp dat, maar ik kan letterlijk mijn dagen vullen met gratis fotograferen. En hoe graag ik het ook doe, ik wil ook weleens zonder mijn camera bewegen en uit die werkvibe stappen.” 

“Mijn opa heeft altijd in mij geloofd, ook toen iedereen het maar raar vond dat ik met die fotografie bezig was. Of toen ik met mijn tiendehandscamera zelfstandig werd. ‘Jij kunt dat’, zei hij, en hij heeft gelijk gekregen.”