Wat hebben Françis Amuzu, Jason Denayer, Theo Bongonda en Manuel Benson gemeen? Allen leerden ze voetballen op de ‘blotevoetenacademie’ van Jean-Marc Guillou in Lier. Lang bleef de lichtvoetige, maar tactisch weinig gedisciplineerde Benson niet hangen op het Lisp. Met omzwervingen langs Genk, Moeskroen, terug Genk, Antwerp (dat 3 miljoen euro voor hem neerlegde, lang een clubrecord), PEC Zwolle en nu weer Antwerp, was hij een voetbalnomade. Is z’n tweede Antwerp-hoofdstuk een zoveelste tussenstop of heeft Benson eindelijk zijn draai gevonden? Kan hij dit seizoen eindelijk dat etiket van ‘groot talent’ weggooien, het juk van ‘eeuwige belofte’ afwerpen? Het lijkt er alleszins op.