Onze watcher na EK-opener: “Old Trafford zat vol, de sfeer was geweldig en Engeland is favoriet”

Hoe grauwer het weer, hoe dichter we bij Old Trafford komen. “Finally, it’s kicking off!” Wel nog vier uur wachten maar dit is die ene wedstrijd die al maanden het hoogst op de agenda staat. Niet te missen. Engeland tegen Oostenrijk. In een blinkend stadion langs een uitloper van die versleten straat waar het verval bewaard wordt. Omdat het getuigt van een groots verleden. Alles in de omgeving is nieuw behalve de bakstenen huisjes, een paar pubs, stalletjes met vlaggen en dan, Sir Matt Busby Way. Daar staat een veiligheidscordon en begint het te schitteren. In glas en chroom, met rood neonlicht en aan het einde van de optocht van de fans de gigantische Manchester United Megastore. De winkel is open maar daar brandt de lamp niet. Het draait niet om United. De sterren zijn de vrouwen, The Lionesses van Sarina Wiegman. De Nederlandse gaat ze Europees kampioen maken. Het geloof is nog groter dan de hype en dat wil hier wat zeggen.

Oostenrijk en Engeland, 0-1 en 3-0. Recent en vriendschappelijk hebben de Red Flames die twee wedstrijden verloren. Wat dat echt betekent weten we zondag. Dan speelt België de eerste match op het EK. In het kleine - vergeet even de factor gezelligheid - stadionnetje van City. Niet in het Etihad, niet in Bolton, niet in het stadion van Wigan of dat van Rochdale. Allemaal zijn ze groter dan het City Academy Stadium. Nog geen 5.000 zitplaatsen. Daar spelen de Red Flames twee keer. Het is niet meer dan toeval. De loting had ze ook naar elders kunnen sturen.

Recent is bekendgemaakt dat UEFA en het organisatiecomité niet zomaar in die kleinere stadions zijn terechtgekomen. Er kon niet gekozen worden. De meeste mannenbastions in het Noorden weigerden hun medewerking. Dat er in het Academy Stadium, in Leigh en in Rotherham gespeeld wordt, is een gevolg van meer keer njet dan groot enthousiasme voor de EK. Daardoor is er voor de Flames geen stadion met de glamoureuze uitstraling van de bakermat van het voetbal.

Old Trafford is wel een echte voetbalwieg. In deze omgeving is het begonnen. De eerste kampioenen vanaf 1889 komen allemaal uit het Engelse noorden. Preston, Everton, Sunderland, Sheffield, Newcastle en Manchester United voor het eerst in 1908. Het duurde tot 1931 voor er een Londense club kampioen werd.

Bij de vrouwen was Arsenal de eerste landskampioen. In 1993. Tegenwoordig is Chelsea dominant. Drie keer op rij kampioen. Chelsea is een van de hofleveranciers van de Lionesses met 5 speelsters in de selectie. City levert er 7, United 3 en Arsenal 4. Dat is 19 van de 23. Er zitten maar 4 speelsters in de selectie die niet in de Women’s Super League spelen.

Vrouwenvoetbal in “The Theatre of Dreams”. De naam is bedacht door Sir Bobby Charlton. Het theater is volgepakt, capacity crowd. Qua decibels wordt dit een kraker. Vrouwen en kinderen eerst. Daarna pas de mannen. Het klinkt als een concert van Ed Sheeran. Zonder Ed Sheeran.

Maakt Engeland het waar? Blijft de droom overeind? “You better believe it, kid!” Dat zei de man bij de bar. Minstens 30 jaar jonger dan wij en, hij zag voor het eerst vrouwenvoetbal in het echt liet hij weten.

Onder coach Wiegman, Europese titel en WK-finale met Nederland, heeft Engeland 12 keer gewonnen en 2 keer gelijk gespeeld. Het doelsaldo? +81. Haar opdracht is duidelijk. Engeland Europees kampioen maken in 6 wedstrijden. Oostenrijk lijkt niet onder de indruk en toont hoe ver je komt als je vanaf minuut 1 in de wedstrijd zit. Tegen Engeland tot in de 16de minuut. Beth Mead lepelt de bal over Zinsberger. Ze spelen allebei voor Arsenal. VAR en doellijntechnologie assisteren. Engeland maakt de eerste van het toernooi.

Slimmer, balvaardiger, even fel en vooral, veel sneller dan Oostenrijk. In al die onderdelen komen ze nog beter voor de dag dan in Wolverhampton tegen de Flames.

Steal van White, Kirby tikt door en Zinsberger redt fenomenaal op het schot van Hemp. Oostenrijk haalt de rust met 1-0.

Rond het uur wisselt Wiegman er drie ineens. Ze zijn allemaal even stevig en zelfzeker in de passing. Oostenrijk bikkelt voort en creëert niets.

Opvallend: in de box iets weggeven, doen ze amper. Geen van beiden. Als je ergens wil geraken is dat cruciaal.

12 minuten voor tijd moet Earps een eerste lastige bal pakken. Een schot van Dunst. Maandag maakt Engeland kennis met de gevaarlijke aanvalslijn - Graham-Hansen, Reiten en Hegerberg - van Noorwegen.

Het niveau was goed. Hard en fair spel. Die intensiteit kom je niet tegen in de kwalificatiewedstrijden. Je voelt ineens dat je op een toernooi zit met aan het eind een hele grote prijs voor maar een winnaar. Men telde 68.879 toeschouwers. De overgrote meerderheid was heel blij dat de Lionesses wonnen. Met het kleinste verschil.