Kevin De Bruyne sloopt Madrileense muur en schenkt Man City zuinige overwinning: “Ze speelden eigenlijk met vijf verdedigers en vijf middenvelders”

Volgende week, in Madrid, rekent Diego Simeone op zijn duistere krachten.

De trainer van Atlético is interessanter dan zijn ploeg. Of toch kleurrijker dan de manier waarop die voetbalt. Zzzzzz.

Simeone is een fascinerende persoonlijkheid. Langs de zijlijn, waar hij een driftig baasje is. In een kleedkamer naar verluidt nog meer.

Dat blijkt ook uit de Amazon-documentaire die over hem werd gemaakt. Simeone is een emotioneel man. Authentiek ook. Iemand die het voelt. En nét omdat hij geen poseur is, raakt hij naar verluidt de juiste snaren bij zijn spelers. De organisator is ook een motivator.

Uit zijn periode bij die andere club uit Madrid herinnert Thibaut Courtois nog altijd de trucjes die Simeone uithaalde voor de grote matchen.

Voor de finale van de Spaanse beker, tegen Real Madrid in 2013, liet hij een fragment afspelen uit ‘Any Given Sunday’, een film met Al Pacino over een American Footballteam. De speech die bestemd was voor de underdogs — zijn team dus. Voor een andere wedstrijd toonde hij een best of van iedere speler. Om hen op die manier nog een beetje groter te maken. Ook Courtois voelde de adrenaline pompen.

Yannick Carrasco was vorig seizoen, in de race naar de landstitel, getuige van een andere stunt. Tot hun verbazing vonden de spelers op een dag in hun locker een foto uit hun kindertijd. Het duurde niet lang voor ze ontdekten dat hun trainer erachter zat. In een speech vertelde de Argentijn zijn spelers dat ze zich hun kinderdromen moesten herinneren. En dat ze er één binnenkort konden waarmaken. Zo geschiedde. Atlético hield in de titelstrijd Real Madrid en Barcelona af.

U vraagt zich ongetwijfeld af: waarom zo’n lange intro over Simeone? Wél, omdat het verhaaltje boeiender was dan de eerste helft in het Etihad Stadion. Atlético verzamelde zich rond de eigen zestien. Man City passte de bal rond, maar vond zelden openingen. Zulke goedgeorganiseerde en gedisciplineerd verdedigende teams komt de Engelse kampioen in de chaotische Premier League amper tegen.

Zal ook Kevin De Bruyne beamen. Ook voor hem was het zoeken. De Rode Duivel draafde. Zette druk. Pompte een aantal voorzetten voor doel. Op de kleine ruimte verloor hij veel ballen. Hij claimde een strafschop na een lichte buitelpartij in de zestien. City-doelman Ederson stond zich voor zijn zestien stierlijk te vervelen. Is er iets gebeurd?

In de tweede helft kwam er wat meer suspens. Het was wachten op die ene dodelijke counter van Atlético. Of het moment dat die rood-wit gestreepte muur eindelijk omver werd gebeukt. Griezmann vergat een tegenaanval uit te spelen. De Bruyne vond Oblak op zijn weg met een harde vrijschop - onorthodox werkte hij de rebound met het been weg. Rodrigo De Paul schoffelde invaller Grealish.

Na de vervanging van Gundogan kreeg De Bruyne de aanvoerdersband. Op hem kan je in de beslissende fase van de Champions League altijd rekenen. De goeie loopactie in de diepte, na een geweldige pass van invaller Phil Foden, werd gevolgd door een schuiver in de hoek. Hij maakte dinsdagavond het verschil. Belangrijke treffer op het juiste moment.

Zoals De Bruyne dat ook vorig seizoen deed - herinner u nog de treffer tegen Dortmund, die analisten hardop deed dromen over de Gouden Bal. Laten we in die val niet meer trappen. 

Man City zette een stap naar een tweede halve finale op rij in de Champions League. Maar eerst moeten de Citizens nog een tweede keer voorbij Atlético en Simeone.

Welke motivatietruc haalt die volgende week boven?