Drie Red Flames knokken na zware blessures terug: “Eens vijf minuten lopen is al een wereld van verschil”

Het was op de zevende speeldag, half november. Twente thuis tegen PSV. “Ik wou schieten met links en ik hoorde een krak in mijn knie,” zegt Elena Dhont. “Ik dacht direct: ik ga niet kunnen meedoen tegen Zwitserland.” Ze kreeg gelijk. De bondscoach kon haar niet selecteren, Elena Dhont zat in Nederland en daarna thuis met een breuk in haar knieschijf.

Shari Van Belle speelde op 26 september voor de beker tegen OH Leuven B. “Ik heb prijs, dacht ik. Het was in de 30ste minuut. Ik infiltreer in de box, er komt een tackle en ik spring. Ze raakt me nog aan mijn enkel en ik val. Ik hoopte dat het een verrekking was of mijn meniscus. Maar het werd de kruisbanden afgescheurd. Gelukkig kon ik op 2 oktober al onder het mes.”

Bij Ella Van Kerkhoven was het een optelsom van alles. Het begon met de Flames in Roemenië, in oktober 2019. Een voetblessure, botoedeem. Van Kerkhoven speelde in Cluj haar voorlopig laatste minuten voor de Flames. Komt daar later nog bovenop: pubalgie, een probleem met de buikspieren. Ze kon amper 2 wedstrijden voluit spelen voor haar nieuwe club, Inter. In april werd ze geopereerd. Haar contract werd niet verlengd. Diede Lemey, al vijf jaar haar vriendin, bleef in Italië. Zij speelt voor Sassuolo, de twee zijn al vijf jaar samen. Het zijn lastige maanden. In oktober 2020, een jaar na het begin van de miserie, kan Van Kerkhoven terecht bij AA Gent.

Van Kerkhoven is met 27 de oudste van de drie. Afgelopen weekend was ze erbij, met AA Gent in Aalst. Ze speelde 50 minuten. Na 4 opeenvolgende nederlagen won Gent met 1-4. Zij maakte de vierde. Met het hoofd. Van Kerkhoven is aanvaller bij de Flames. Met een uitstekend scoringspercentage. 7 gemaakt in 13 wedstrijden.

Shari Van Belle kon vanzelfsprekend nog niet meedoen met Gent. Ze is wel eerste supporter van haar club. Doelvrouw Nicky Evrard is al een tijdje haar vriendin. Van Belle is de beste linksachter in de Super League. Bij de Flames is ze de vaste stand-in voor Davina Philtjens. Morgen wordt ze 21, ze wil naar het EK en daarna naar de Engelse Super League.

Elena Dhont is 22, ze heeft een contract voor 2 seizoenen bij het Nederlandse FC Twente. Eerst speelde ze daar als linksbuiten. Net als bondscoach Serneels hadden ze in het oosten van Nederland al gauw gezien dat ze een speelse rechtsbuiten is en op die positie de beste.

“Ik zat in een geweldige flow,” zegt Dhont. Ze maakte haar goals voor Twente en durfde te rekenen op een basisplaats tegen de Zwitsers. “Het was een zuur moment. Ik begin nu pas heel voorzichtig te revalideren. Hiervoor was het rusten. Ik wil hard werken om beter te worden. Een betere speelster.”

De blessure heeft de ambitie van Van Belle niet getemperd: “Eigenlijk wilde ik volgend seizoen naar het buitenland. Ik droom van Manchester City of in ieder geval van de Engelse competitie. Dat is echt mijn ambitie. Nu is eens 5 minuten lopen al een wereld van verschil.”

Ella Van Kerkhoven droomt ondertussen van opnieuw die vaste positie bij de Flames. Zij werd bij Anderlecht van verdediger tot aanvaller omgeschoold en was, voor ze naar Italië vertrok, twee keer topschutter van de competitie. Dat ze een roofdier in het strafschopgebied lijkt, zeg ik haar. In de zomer van 2019 maakte ze 6 doelpunten in 3 opeenvolgende matchen van de Flames. Alleen een blessure kon haar toen van haar spitspositie wegjagen.

“Het verschil tussen Tine De Caigny en mij is dat zij heel veel de bal wil. Ik kan 89 minuten wachten maar dan moet die ene bal er wel in.” En na zo’n doelpunt gaat ze helemaal los. Bekijk de beelden maar van haar doelpunt tegen Engeland.

Na de winterstop wil ze stilaan weer een hele match kunnen spelen. “Dat kan ik nog niet. Nu is het plezier maken op training. Met van alles lachen, dat is een heel jaar weggeweest. Wie weet geraak ik na de winter al opnieuw bij de selectie.”

In februari spelen de Red Flames twee vriendschappelijke wedstrijden. Voor Elena Dhont en Shari Van Belle komen die nog veel te vroeg. Ik vraag het hen niet maar ik vermoed dat zij blij zijn dat het EK pas voor 2022 is.

Dhont: “Ik wil meedoen aan het EK. Nu droom ik van voetbalplezier en een doelpunt maken op training. Er weer helemaal staan is pas voor volgend seizoen. Ik ben al gewaarschuwd om niks te forceren. Het is niet door een plant veel water te geven dat ze sneller gaat groeien.” Ik vergeet te vragen of ze dat van haar dokter of van haar fysio heeft.

Shari Van Belle heeft haar kinesist gekozen omdat het zo’n goede motivator is. “Twee dagen na de operatie zijn we er al aan begonnen. Ik mis de simpele voetbaldingen. Met de bal. Ik mag al één oefening met die bal doen. Als ze niet in de sessie zit, dan doe ik ze toch.”

Dhont wil een betere speelster worden. Van Belle naar Engeland. Van Kerkhoven wil een hele match in de spits bij AA Gent. En alle drie willen ze naar het EK in 2022 en daar top zijn. Dat laatste is goed voor ons allemaal.