Het fenomeen, dat ook werd vastgesteld bij gevangenen in de concentratiekampen van de Tweede Wereldoorlog, lijkt enkel in Zweden opgemerkt te worden. Dat al sinds een tiental jaar.

Het zogenaamde 'berustingsyndroom' ('upgivenhetssyndrom') wordt omschreven in het medische vakblad Acta Pædiatrica. De kinderen worden bedlegerig en moeten via een maagsonde gevoed worden. Tests die wél een reactie losweken bij mensen in coma werken niet bij de kinderen. Maar onderzoeken tonen aan dat ze geen hersenschade hebben.

Uiting van angst
Sommige dokters omschrijven de toestand als 'gewild sterven' en het komt vooral voor nadat gezinnen asiel werd geweigerd en in de onzekerheid belanden.

Een gelijkaardig fenomeen werd volgens The New Yorker vastgesteld bij gevangenen in de concentratiekampen van de nazi's. Artsen verklaren het verschijnsel als een uiting van angst om terug te keren naar hun land, waar de onveiligheid wacht, en angst om in een nieuwe omgeving te belanden nadat ze aan Zweden gewend zijn geraakt.

Heel wat van de getroffen kinderen komen niet uit huidige crisislanden, maar uit voormalige sovjetstaten. Het gaat vooral om kinderen van minderheidsgroepen zoals Romazigeuners.

Eén van de kinderen die aan het syndroom leed, is Georgi uit Noord-Osetië in Rusland. Hij verklaarde aan The New Yorker dat hij tijdens de maanden dat hij bedlegerig was droomde dat hij in een glazen kist zat met breekbare wanden, diep in de oceaan. Zich bewegen, of praten, zou het glas doen breken en "het water zou binnenstromen en me doden", verklaarde de jongen.

Behandeling
De 'behandeling' van de ziekte bestaat erin de gezinnen van de kinderen een verblijfsvergunning toe te kennen. Dat erkent zelfs het Zweedse ministerie van Volksgezondheid en Welzijn. De toestand van de kinderen verbetert doorgaans pas maanden nadat hun gezin de toestemming kreeg in het gastland te blijven.

Dit betekent echter niet dat gezinnen van kinderen met het syndroom zullen mogen blijven, gezien Zweden de voorbije jaren de regels voor vluchtelingen heeft verstrengd. Er zijn gevallen bekend van kinderen die maanden nadat ze naar het thuisland terugkeerden nog altijd in dezelfde comateuze toestand verkeren.

De idee dat de toestand kan behandeld worden door verblijfsvergunningen toe te kennen, wordt in vraag gesteld door critici die stellen dit een medische behandeling in de weg staat.