"Te veel vluchtelingen zijn alleenstaande jongemannen. Dat klopt niet. Dat deugt niet"

Vrouwen en kinderen eerst. Het is een ongeschreven scheepswet. Hij is billijk, wijs en genereus, zoals elke wet zou moeten zijn, maar vandaag lijkt hij helaas niet meer van kracht. In de vluchtelingencrisis is het eigen vel eerst. Bekijk de onthutsende cijfers die collega Isolde Van den Eynde verzamelde. De overgrote meerderheid van de Syriërs, Irakezen en Afghanen die hierheen komen, zijn jonge, alleenstaande mannen. Of ze een vrouw achterlaten, een dochter, een moeder: je weet het niet. En hoe ze daar dan leven, die vrouw, die dochter of die moeder, daar in het oorlogsgebied of in een vluchtelingenkamp net over de grens: je hebt er het raden naar. De oorlog overleven is een kansspel. Hem ontvluchten is een luxe, voorbehouden aan de sterksten, de rijksten, de machtigsten. In de Arabische cultuur zijn dat doorgaans mannen.

Alleen mannen zaten er in de Duitse bus vol asielzoekers die naar Berlijn werd teruggestuurd omdat het Beierse district Landshut hen niet wou herbergen. De troosteloze beelden passeerden vorige vrijdag de revue in het programma 'De Afspraak' op Canvas. Maar het was geen medelijden dat Annemie Struyf voelde. "Ik zie in die bus alleen krachtige jongemannen", zei ze. "Ik ben in Afghanistan geweest. In die landen zijn vrouwen minder waard dan mannen. Vaak minder dan een hond. Voor mij is het moeilijk te begrijpen dat alleen de sterksten het land ontvluchten. Ik vraag me dan af: waar zitten die vrouwen en kinderen? Dat overwicht aan jonge mannelijke vluchtelingen is een taboe. Ik zie die mannen in die bus en ik denk: dat klopt niet." Struyf had gelijk. Dat klopt niet. Het deugt niet.

Die overdaad aan jongemannen zorgt ervoor dat er straks in Zweden, Duitsland of België een licht onevenwicht zal ontstaan tussen het aantal jongedames en het aantal jongeheren van 16 tot 25 jaar. Dat is vervelend, maar het hoort niet onze eerste zorg te zijn. Jonge vluchtelingen die hier geen lief vinden, zullen straks een bruidje laten overkomen uit hun land van herkomst. Dat doen veel jongeren van allochtone origine die hier geboren zijn ook nog altijd, net zoals hun ouders dat al deden. Helaas, want zo start de integratie altijd weer van nul, taalkundig, cultureel en maatschappelijk. Toch hoort dat niet onze eerste bekommernis te zijn. Die moet uitgaan naar de vrouwen, meisjes en kinderen die achterblijven en nooit naar hier zullen komen via volgmigratie. Zij zijn de echte dupe van Syrië, Assad en IS. Niet de hippe kerels op die Duitse bus. Die zitten straks gewoon op de tribunes van Hertha Berlijn of Bayern München.

Dat moet niet alleen Duitsland maar ook België tot nadenken stemmen. Canada wordt sinds kort bestuurd door de links-liberale premier Justin Trudeau, de hipste premier van het westelijk halfrond. Trudeau verwelkomt alleen nog gezinnen, alleenstaande vrouwen en vrouwen met kinderen. Alleenstaande mannen komen Canada niet meer in. Ook daar valt wat tegen in te brengen, maar als compensatie kan het tellen en getuigt het van politieke moed. Feministen (M/V) zouden zich beter daarover buigen, liever dan zich op te winden over een diep uitgesneden hals of een halfblote bil op het Autosalon.