Van der Poel recupereert met een sterke solo in Otegem het best van de nationale kampioenschappen - Cant wint bij de vrouwen

Wout van Aert warmde nog wel op in zijn Belgische driekleur, maar moest de start nemen met zijn regenboogtrui. Tim Merlier was het beste weg en nam de rest op sleeptouw. Net bij het intrekken van de eerste grasstrook sloeg Eli Iserbyt onderuit en hield zo enkele renners op. Zijn teamgenoot Michael Vanthourenhout sprong over de balkjes en nam wat afstand van de rest. Tot Toon Aerts op en over de West-Vlaming ging. Mathieu van der Poel was dan al opgeklommen naar de derde plaats, gevolgd door onder meer Wietse Bosmans en Wout van Aert. Het tempo stokte daarna wat en zo trok een kopgroep van elf man sterk de tweede ronde in.

Dat was het sein voor Mathieu van der Poel om op het einde van die omloop fiks te gaan versnellen en zo de rest achter zich te laten. Toon Aerts probeerde nog wat weerwerk te bieden, maar zag de Nederlander stelselmatig verder weg rijden. Achter Aerts vormden Van Aert en Vanthourenhout een achtervolgend duo. De Europese kampioen bleef een moordend tempo ontwikkelen en zette bij het ingaan van de vierde ronde het drietal Van Aert, Aerts en Vanthourenhout reeds op een halve minuut. De koers was gereden en bij een eerste tempoversnelling van Van Aert moesten achtereenvolgens Vanthourenhout en Aerts lossen.

Kort voor het ingaan van de slotronde was er nog even opschudding toen de nadarafsluiting aan de aankomstzone door de felle wind werd weggeblazen. Van der Poel moest zijn beste stuurmanskunsten bovenhalen om de dranghekken te omzeilen, maar aan de koerssituatie veranderde niets meer. 

Voor Van Aert was het al de zestiende tweede stek van het seizoen. Voormalig Europees kampioen Toon Aerts mocht als derde mee het podium op. David van der Poel en Jens Adams vervolledigden de top vijf. Voor Mathieu van der Poel, begin komende maand topfavoriet op het WK in Valkenburg, was het al de 24e zege van het seizoen.

"Ik zei voor de start nog al lachend dat we beter goed zouden doorrijden, omdat we anders kou zouden krijgen. Dat heb ik dan ook gedaan", grapte Van der Poel na afloop van de wedstrijd. "Het was Toon Aerts die als eerste het tempo optrok. Ik reageerde onmiddellijk en gaf op mijn beurt fors door. Dit is hier best een lastig parcours en dan moet je op techniek proberen zo weinig mogelijk fouten te maken. Normaal moet ik alle parcoursen aankunnen, maar hier vind ik echt een omloop op mijn maat. Slingeren op een glad parcours, dat heeft wel iets. Net voor het ingaan van de slotronde moest ik nog even bijsturen toen de nadarafsluiting naar beneden was gekomen ter hoogte van de laatste rechte lijn. Ik had geen rekening gehouden met de stukken die aan het hek uitsteken, waar ook nog eens publiciteit aan hing. Gelukkig werd ik wel op tijd geïnformeerd door de toeschouwers voor het gevaar."

"Het is eigenlijk al een paar jaar geleden dat ik hier in Otegem nog eens een fatsoenlijke uitslag kon neerzetten. Vandaag had ik geen slechte benen, maar de weinige uren slaap door het feestgedruis na het behalen van mijn nieuwe Belgische titel, speelden me wel parten", verduidelijkte Wout van Aert.

"Over halfcross had ik maar één doel meer en dat was zo snel mogelijk de warmte opzoeken. Het was extreem koud en nat vandaag. Ik heb ook wat last aan de keel. Het komt erop aan mezelf nu goed te verzorgen, opdat het niet erger wordt. Zeker in deze periode van het jaar. Ik rijd nochtans graag in dergelijke omstandigheden, het maakt het er allemaal wat heroïscher op. Maar langs de andere kant is het in dit weer wel afzien geblazen."

Toon Aerts, gisteren nog vierde op het BK, mocht in Otegem de laatste podiumplaats innemen. "Mathieu van der Poel en Wout van Aert waren net iets te sterk. Ik kon nog even het wiel volgen van Van Aert in de jacht op Van der Poel, maar door een foutje kwam ik ten val en zo verloor ik voeling", stelde Aerts.

"Dit scenario was vandaag wel te verwachten, al had ik liever iets langer bij Van Aert gebleven. Het was leuk, dergelijke modderomlopen liggen me wel. Er waren heel gladde stukken bij, maar op het einde van de wedstrijd sloeg de koude me op mijn lichaam. Vroeger kon ik daar beter tegen. Misschien moet ik hiervoor opnieuw wat vet aankweken", besloot een lachende Toon Aerts. 

Sanne Cant heeft één dag na haar negende Belgische titel op rijde veldrit in het West-Vlaamse Otegem, een deelgemeente van Zwevegem, bij de vrouwen elite gewonnen. De wereldkampioene haalde het in deze zogenaamde 'losse cross' van de Luxemburgse Christine Majerus, die vorig jaar beslag op de eindzege nam.

Ellen Van Loy finishte als derde voor de Amerikaanse Elle Anderson en de Britse Helen Wyman. Loes Sels eigende haar de zesde plaats toe. Voor Sanne Cant werd het meteen haar veertiende zege van het seizoen, haar tweede overwinning op evenveel dagen tijd na het BK.

Het was Ellen Van Loy die de beste start nam met de Luxemburgse Christine Majerus en wereldkampioene Sanne Cant in haar wiel. Dit drietal sloeg al vrij snel een kloof op de rest van het deelnemersveld. Christine Majerus nam het commando vlug over, sloeg een kloof, maar op een vettige strook slaagde Sanne Cant erin haar wiel te pakken. Voor Ellen Van Loy ging het allemaal te snel. Nog voor halfcross sloeg Van Loy dan ook nog eens tegen de vlakte waardoor ze haar winstkansen helemaal door de neus geboord zag worden. Sanne Cant bleef fiks doorgeven en trok de slotronde in met een voorsprong van zowat 10 seconden op Christine Majerus. 

De wereldkampioene kwam niet meer in de problemen en legde zo beslag op haar veertiende zege van het seizoen. Majerus consolideerde haar dichtste ereplaats en ook Ellen Van Loy stond de derde plaats niet meer af. Sanne Cant volgt zo de Luxemburgse Christine Majerus op als eindlaureate van de zesde editie van Weversmisdagcross. 

"Dit was best een lastige wedstrijd, zeker na het Belgisch kampioenschap van gisteren. De weide achteraan het parcours hier was zwaar. Je zakte ginds diep in de zompige blubber", verklaarde Sanne Cant. "Aan Christine Majerus had ik een lastige tegenstandster. Met de wind was het niet de bedoeling om zo snel in de wedstrijd een kloof te slaan. Uiteindelijk slaagde ik erin wat afstand te nemen maar ik ben moeten doorgaan tot het einde. Ik heb nog groeimarge na mijn stage die ik er net heb opzitten. Dat is altijd leuk om weten. Het kan dus nog net iets beter."