Oranje domineert bij vrouwen beloften: Pieterse klopt Van Anrooij in de sprint, onfortuinlijke Van Empel derde

De Française Fouquenet ging bij de start als eerste in de aanval, en ook haar landgenote Burquier bood nog ietwat weerwerk op het eind, maar al bij al was er geen kruid gewassen tegen de drie Nederlandse meisjes. Fem van Empel moest als eerste een gaatje laten vallen en Pieterse reed in de derde ronde ook weg van Van Anrooij, maar tegen het einde van de vierde ronde kwam alles voorin terug samen. Op dat ogenblik leek het erop dat Fem van Empel haar titel makkelijk zou kunnen verlengen. Ze beantwoordde met gemak de prikjes van haar beide landgenotes.

Alleen: er was dat bergje, de enige technische hindernis op het parcours. Een eerste keer liet de titelverdedigster uit Sint-Michielsgestel zich daar verrassen maar kwam ze nog makkelijk terug, bij de laatste doortocht reed ze evenwel plompverloren tegen het achterwiel van Pieterse aan. Weg waren meteen haar winstkansen. Pieterse reed even weg maar werd terug ingehaald door Van Anrooij. In de spurt ging Pieterse van de kop af. Van Anrooij kwam nog fel opzetten, maar strandde op een banddikte. Goud dus voor Puck Pieterse uit Amersfoort, zilver voor de ontgoochelde Shirin van Anrooij uit Goes.

Belgisch kampioene Kiona Crabbé reed een verdienstelijk WK. Ver achter de drie Nederlandse meisjes en de Françaises Burquier en Fouquenet, die vierde en vijfde werden, viel de Tiense net buiten de top tien. “Ik denk dat ik tevreden kan zijn over mijn wedstrijd”, vertelde ze na afloop. “De top tien was even in zicht, maar ik kreeg het gat alleen niet dicht. Het was een beetje ieder voor zich in de achtervolgende groep.”

Puck Pieterse had moeite om alle emoties van de koers te verwerken. Ze straalde niet echt, alsof ze niet leek te beseffen dat ze wereldkampioene was geworden.

“Ik wist dat ik niet met Fem van Empel naar de aankomst mocht rijden, met Flamanville in het achterhoofd. Daarom deed ik er alles aan om als eerste op dat technische punt te komen. Elke ronde opnieuw was de renster die daar als eerste over het bergje de bocht kon nemen immers van de anderen kunnen wegrijden. Wat er precies gebeurd is, weet ik eigenlijk niet. Ik voelde wel wat, maar kon niet achterom kijken. En ik hoorde langs de kant iedereen roepen: rijden, Puck, rijden. In de spurt met Shirin van Anrooij was het echt alles er uit persen. Ik kan het nog altijd niet bevatten dat ik die wereldtrui nu draag, dat besef zal pas de komende uren insijpelen. Maar het is mooi, zo’n beloning.”

Shirin van Anrooij bleef haar ontgoocheling met moeite de baas na de nederlaag in de spurt tegen Puck Pieterse.

“Ik wou hier het beste van mezelf tonen en dat is me wel gelukt, denk ik. Maar als je er dan zo dicht bij komt. Eigenlijk was het mijn plan aan te gaan op de plek waar Puck het deed, maar zij was enkele fracties sneller Toen kwam dat foutje van Fem van Empel op dat korte knikje. Ik kwam gelukkig snel weer bij Puck. In de spurt zat ik in tweede positie waar ik wilde zitten, maar aarzelde ik net een tikje te lang om haar aan te vallen. Dan zo op de streep stranden, zuur. Ik zal deze spurt nog wel een paar keer herbeleven in mijn geest, ja. Nu is dit heel hard. Twee meter verder en ik was in de zevende hemel geweest, nu loop ik na precies dezelfde wedstrijd te treuren omdat ik net te kort schoot.”

Fem van Empel kon haar tranen niet bedwingen toen ze zich klaarmaakte om als derde op het podium te stappen.

“Ik had het even moeilijk in de beginronden, maar kwam twee keer terug in een kansrijke positie. Dan is het bijzonder zuur dat het in de laatste ronde op dat ene kantje nog fout loopt. Ik raakte het achterwiel van Puck Pieterse en mijn ketting ging eraf. Weg wereldtitel. Pijnlijk, vooral omdat ik mezelf niets te verwijten heb.”