Lucinda Brand straalde met haar regenboogtrui. “Ik ben heel blij. Ik moet nog een paar foto’s bekijken om te zien hoe mooi hij me staat, maar volgens mij staat-ie wel goed. Ik grapte vanmorgen dat wanneer ik op vakantie ga naar het strand, dat het dan geen goede stranddag is. Dus het past wel bij me om wat minder goed weer op het strand te hebben”, knipoogde Brand.

“Voor mijn doen had ik een heel goede start, maar Denise vloog echt door het strand in die eerste ronde. Ze had meteen een gigantisch gat”, deed Brand het verhaal van haar wedstrijd. “Toen dacht ik natuurlijk even: ‘Oei, oké...’. Maar ik wist ook dat ik nog alle tijd had om in m’n ritme te komen. Ik ben mezelf steeds blijven vertrouwen. Dan kwam Annemarie terug, daar was ik wel verrast over. We hebben elkaar goed geholpen om terug te komen. Richting de finale was ik erg gretig, want ik wilde het me niet nog een keer laten ontglippen.”

Brand weet wat het is om op het parcours in Oostende wereldkampioen te worden. Welke lessen trekt ze daaruit met oog op de strijd bij de mannen? “Ik denk dat de inhoud van Wout, de echte macht, meer in zijn voordeel spreekt. Maar met Mathieu weet je het nooit. Die kan zich ook echt ergens in vastbijten, dus ik verwacht gewoon een spannende strijd.”

Annemarie Worst reed een ijzersterke wedstrijd, maar moest zich net als vorig jaar in Dübendorf tevreden stellen met zilver. “Ik denk dat ik in de beste vorm van mijn seizoen verkeer. We hebben hier hard naar toegewerkt en het ging goed tijdens de wedstrijd, ik voelde me ook goed. Het is jammer dat ik het weer net niet haalde.”

Worst ging tijdens de cross maar liefst drie keer tegen de grond. Tastte dat haar concentratie aan? “Als je een foutje maakt, moet je gewoon rustig proberen blijven. Iedereen maakt fouten. Je kan tijd verliezen, maar ook goedmaken. Ik moest gewoon rustig blijven. Ik probeerde gewoon bij de wedstrijd te blijven en dat ging op zich wel goed.”

Dé beslissing viel in de slotronde. Na een valpartij van Worst - die net het heft in handen wou nemen - koos Brand het ruime sop. “Ik reed op het schuine kantje omhoog. Lucinda kwam binnendoor en tikte m’n schouder aan, waardoor ik onderuit ging. Ik kon niks doen, voor ik het wist lag ik op de grond.”