Eli Iserbyt won twee keer (Waterloo en Iowa City) in de Wereldbeker, Quinten Hermans won in Fayetteville en in het minder exotische Zonhoven was Toon Aerts de beste. Dat maakt drie winnaars in vier wedstrijden om de Wereldbeker.

“De wedstrijden in de Verenigde Staten vielen erg tegen voor mij”, zei Toon Aerts. “Ik had eerder gewonnen in Gieten. Ik dacht dat ik in heel goede vorm naar de VS vertrok. Maar in de eerste wedstrijd in Waterloo maakte ik een zware valpartij op het asfalt, op de plek waar Thibau Nys zijn sleutelbeen brak.”

Die valpartij moet zijn mindere presteren in Fayetteville en Iowa uitleggen. In Zonhoven was ze bijna geschiedenis. En toch. Ploegleider Sven Nys zei voor de start van de cross nog dat Aerts nog steeds niet in beste doen was. Dat het zijn renner aan explosiviteit ontbrak. Uiteindelijk blijkt dat ook Sven Nys zich nog vergist.

“Ik had niet het gevoel dat ik de beste was in Zonhoven; wellicht was ik dat niet”, zei Aerts. “In het begin had ik moeite om Laurens Sweeck te volgen. Ik zat het eerste halfuur niet op mijn gemak. Uiteindelijk vond ik mijn draai wel. Het parcours was snel, iedereen was aan elkaar gewaagd. Ik had het geluk mee. Op het laatst kon ik nog een grote kloof slaan. Het is niet dat ik echt een aanval heb geplaatst. In de laatste twee ronden haalde ik nog een mooie voorsprong bij elkaar.”

Het was van 2019 geleden dat er in Zonhoven nog gecrosst werd. Toon Aerts won toen en nu weer. “Dat had ik enkele jaren geleden nooit gedacht. Ik heb hier ook nog gecrosst bij de beloften. Toen maakte ik altijd de fout te veel. Dit keer maakte ik ook fouten. Daar kan je blijkbaar ook mee winnen.”

In het klassement om de Wereldbeker is Toon Aerts voorlopig derde (104 punten). Eli Iserbyt (135 punten) en Quinten Hermans (107 punten) gaan hem voor. 

Lees ook. 

Toon Aerts blijft de Koning van de Kuil: dubbelslag voor Baloise-Trek na spannende strijd in het zand