Mathieu van der Poel tempert verwachtingen voor rentree in Dendermonde: “De rug speelt af en toe nog op”

“Een stomme crash”, noemt Mathieu van der Poel het. Een valpartij op 25 november zorgde er bijna voor dat zijn crossseizoen erop zat nog voor het begonnen was. “Ik was zelfs niet aan het trainen, gewoon wat aan het ‘cruisen’ met een vriend”, doet hij het verhaal. “In een bos verloor ik op een glibberig stuk de controle over mijn voorwiel, helemaal onverwacht. Ik kwam vol op de knie terecht, zag en voelde meteen dat het niet goed was. De wonde werd proper gemaakt, er werd wat ‘dood vlees’ weggesneden.”

De banale val leek grote gevolgen te hebben. Van der Poel moest vier dagen rusten, maar na twee dagen voorzichtig herbeginnen kreeg hij een terugval. “Ik voelde plots veel pijn en moest weer een week stoppen. Ik had even schrik dat het allemaal te lang zou duren, mijn crossseizoen is al zo kort. Maar de knie houdt het, ik voel me redelijk oké. De wonde is nog altijd niet toe, maar ik kan alles weer doen.”

De knie is niet het enige lichaamsdeel dat Van der Poel zorgen baart. Er is ook nog de rug, remember de mountainbikerace op de Olympische Spelen in Tokio. Van der Poel verwachtte daar een plankje waar er geen was en schatte een sprong zo helemaal verkeerd in. Hij kwam zwaar ten val, zijn race zat er meteen op. Van der Poels rug, die de eerste klap opving, blijft tot op vandaag een zorgenkind. “Hij houdt het uit, maar niet zoals ik zou willen. Hij speelt nog op”, zucht hij. “Hopelijk belemmert hij me niet te veel, want het begint wel een beetje frustrerend te worden. Ik hoop dat ik binnenkort van alle kwaaltjes verlost ben.”

Zondag weten we meer. Dan maakt Van der Poel, met een weekje vertraging, zijn rentree. Hij doet dat in de wereldbekercross van Dendermonde, sinds vorig jaar beter bekend als Dendermodder. “Dat was echt extreem, hopelijk is het deze keer toch iets minder”, lacht Van der Poel, nochtans iemand die niet vies is van wat blubber. 

Met grote ogen keek de Nederlander de voorbije weken naar de cross, naar Wout van Aert in het bijzonder. “Ik verwachtte Wout wel meteen voorin, maar niet op de manier waarop hij het deed. Dat was vrij indrukwekkend. Mooi om te zien.”

Meteen zijn de verwachtingen voor zondag toch enigszins getemperd. Meedoen voor de overwinning? Van der Poel denkt er het zijne van. “Als Wout er niet zover bovenuit had gestoken, had ik wel verwacht om mee te kunnen doen. Maar als je ziet hoe ver hij voor lag... Geen idee of ik die benen al heb, maar het niveau van de groep achter Wout moet ik normaal kunnen volgen. Hopelijk kan ik mezelf verrassen. Wout is sterker dan vorige jaren, denk ik. Al kan ik dat pas echt inschatten als ik er zelf tussen rij. Hij heeft een heel sterke indruk nagelaten.” 

“Maar ik ga er alles aan doen om meteen het duel aan te gaan met hem. Ik ben al beter voorbereid geweest, toen ik fulltime crosser was, maar ik zou niet herbeginnen als ik me niet klaar zou voelen. Daarom heb ik ook een week langer gewacht. Die extra trainingen waren wel nodig. Al is het wel raar om nu, pas eind december, het veld in te duiken. Het is niet het crossseizoen zoals ik het vroeger kende. Ik kom erin als het al half gedaan is bij wijze van spreken. Er blijft niks meer over om te winnen, behalve de kampioenschappen. Maar ik ben blij dat ik weer kan beginnen te crossen, de liefde is zeker nog niet over. Al hoop ik wel dat we met publiek kunnen blijven rijden Zo zonder vond ik het toch wel wat somber.”

Bewijs dat jij de grootste veldritkenner bent en speel mee met de Gouden Cross.

Lees ook. 

Het draait vierkant bij Thibau Nys: “Ik voel me beter dan ooit. Waarom het niet lukt, is een raadsel”

Adrie van der Poel zegt waar het op staat en staat voor wat hij zegt: “‘Matje’ beent Wout snel weer bij, hoor”