RECENSIE. ‘Lupin 2': “James Bond met een huig-r”

Vijf maanden na de release van de best bekeken niet-Engelstalige reeks in de geschiedenis van het streamingplatform biedt Netflix vijf nieuwe afleveringen van ‘Lupin’ aan om in één ruk te bingen. Aangezien u in de loop van die paar maanden plots weer een sociaal leven leerde te kweken en het hoofdstuk ‘lockdown’ mogelijk voorgoed heeft afgesloten, kan een opfrisser nooit kwaad:

In ‘Lupin’ volgen we de avonturen van de hedendaagse, schalkse inbreker Assane Diop (Omar Sy), die zich laat inspireren door de onwaarschijnlijke verhalen van zijn literaire held en ‘gentleman-dief’ van de belle époque: Arsène Lupin. Vestimentair konden de twee niet verder uit elkaar staan. Is Arsène Lupin in z’n verhalen steevast te herkennen aan zijn hoge hoed, monocle en zwarte cape, dan maakt Assane Diop de Parijse straten onveilig met een hedendaagse bakkerspet, donkere trenchcoat en kleurrijke sneakers. Het is vooral de modus operandi die hen bindt: stelen van de rijken met de vingervlugheid van een goochelaar en de onweerstaanbare charme van een gentleman. Toch steelt deze moderne Robin Hood met Bond-allures niet louter voor de fun. 25 jaar geleden werd z’n vader -en onderdaan van de machtige zakenman Pellegrini (waf!)- beschuldigd van een misdaad die hij nooit gepleegd heeft. Uit schaamte verhing de man zich in zijn cel, waarop Assane als weeskind van Senegalese origine alleen z’n weg moest zoeken. Vastberaden om de onrechtvaardigheden uit z’n verleden recht te zetten en de verantwoordelijke van z’n vaders dood op de knieën te brengen, beroept hij zich op de fictieve roofavonturen van z’n jeugdheld.

Seizoen twee pikt exact in, daar waar de reeks ons met een joekel van een cliffhanger opzadelde. In dit geval ook letterlijk: aan de uitstekende krijtrots voor de kust van Étretat. Met behulp van een onverwachte bondgenoot moet Assane in het rustieke -en zo te zien ook xenofobe- Normandië z’n zoon uit de handen van een moordzuchtige handlanger van Pellegrini proberen te redden. Indien u spanning van de eerste minuut had besteld, zult u dat op een dienblaadje aangereikt krijgen. Was Assane in seizoen één de zoon die voor de onschuld van z’n vader vocht, dan is hij dit keer de vader die z’n zoon moet redden. De inzet is hoog en de gevaren voor eigen leven -en dat van z’n geliefden- talrijk. Zeker wanneer Assane plots geseind staat als de most wanted man van Frankrijk en het net zich stilaan rond zijn uit de kluiten gewassen lichaam sluit. Het plan om Monsieur Pellegrini, het type booswicht bij wie de dollartekens in de ogen staan en zweetdruppels naar dure whiskey ruiken, wordt echter niet lang in de ijskast gestoken. Wat volgt zijn spectaculaire gevechtsscènes, een kat- en muisspelletje met de politie in de groezelige catacomben van Parijs en zelfs een ouderwetse ontsnapping met een motorboot. James Bond met een huig-r.

Bekijk hier de trailer van ‘Lupin 2'

‘Lupin’ blijft trouw aan z’n vertrouwd recept van hypermoderne snufjes, vermommingen, spanning en komische kwinkslagen. We tekenden dan ook niet voor minder. Net als in seizoen één blijf je nooit te lang met vragen zitten over hoe een inbraak of listig plannetje precies in z’n werk ging: Assane geeft graag zijn genialiteit prijs. Dankzij stilistische sprongetjes in de tijdlijn wordt het verhaal mooi en verzorgd onze richting uitgestuurd en de flashbacks naar zijn kindertijd en de bloeiende romances met zowel een jonge Claire als Juliette (Pellegrini, nvdr.), dienen steeds het verhaal. Het is als kijker voortdurend bang afwachten of deze ontsnappingsartiest zijn geluk plots zal opgebruiken. Of erger: dat de makers zodanig overmoedig zijn geworden, dat de hele reeks in duigen valt. Het was alsof showrunner George Kay, die z’n strepen verdiende met crimireeksen zoals ‘Criminal’ en ‘Killing Eve’, opzettelijk met onze ‘angst voor het slechte vervolg’ aan de slag ging. Iedere keer het verhaal op een berg clichés leek af te stevenen, viel er ergens een luik open waardoor we gelukkig op een ander spoor belandden. En zo blijft Assane Diop met onze voeten rammelen. En dat mag hij van ons nog lang doen. Na het bekijken van seizoen twee kunnen we alleen maar besluiten dat de grimas die we hadden bij seizoen één nog krek hetzelfde rond onze smikkel zat. Omar Sy, de ontegensprekelijke ster van deze reeks, die ook al de komst van een derde seizoen verklapte, IS gewoon the greatest showman. Sorry Hugh Jackman!

Tijd over? Lees hier al onze andere streamingtips.

RECENSIE. Genera+ion: tienergeilheid was nog nooit zo slaapverwekkend

RECENSIE. ‘Glad IJs’: “Zouden ze bestaan, de miljonairsfamilies waarbij niemand elkaar een mes in de rug wil steken?”