RECENSIE. ‘Ja, Chef’: “Deze vacuüm gezogen versie van Sergio Herman stuitte mij van bij de eerste aanblik tegen de borst”

Laatst, bij een aflevering van het futloze ‘Mijn Keuken, Mijn Restaurant’, dat zich morgenavond naar een finale sleept, werd het me duidelijk dat ik m’n bekomst heb van koken op tv, en alle tralala die ermee gepaard gaat. Een kwartiertje Jeroen Meus op tijd en stond gaat er nog wel in, maar kookwedstrijden en afgeleiden, en vooral de mannetjesputters die er onvermijdelijk centraal in staan, mogen stilaan op de composthoop der televisie. Rust in vrede, tussen de belspelletjes en Donaat Deriemaeker.  Voor het zover is, zal ik me gedwee - Arbeit über alles - blijven blootstellen aan zendtijdvulsel als ‘Ja, Chef’, een docureeks over vijf jonge topchefs die brachten wat je van jonge topchefs verwacht: ambitie, drukdoenerij en veelvuldig gebruik van het woord ‘passie’.