Niemand op tv waar ik mij liever door laat bedotten dan Axel Daeseleire, ‘den Ax’ voor de vrienden, waar ik mezelf gemakshalve toe reken. Ook z’n nieuwste worp ‘Erfgenaam Gezocht’ lijkt op het eerste zicht een zeker maatschappelijk nut te hebben, terwijl het op het tweede zicht toch weer gewoon een onverdund amusementsprogramma blijkt te zijn. Eentje waarvan de radertjes vaak nogal opzichtig draaien, evenwel zonder dat den Ax er zijn cool bij verliest, noch ik m’n kijkplezier. ‘Erfgenaam Gezocht’ speelt dan ook in op het soort wensdroom waar heerlijk slechte Hollywoodfilms over worden gemaakt: de mededeling dat een onbekende je een berg poen heeft nagelaten.