Eerst dit. Evident is het natuurlijk niet. In ‘Blind Getrouwd’ staan camera’s tot in de slaapkamer: dat zoiets deelnemers kan afremmen om gretig de riem uit mekaars broek te trekken, daar kan een mens alleen maar begrip voor hebben. En toch. Je kan als kijker ook maar zo vaak de zin horen, ‘Ik weet nog niet of ik hem zal kunnen toelaten’, zonder je af te vragen sinds wanneer intimiteit zo... zwaarmoedig is geworden? ‘We moeten mekaar leren kennen, stapje per stapje, Rome is niet op één dag gebouwd, we gaan het laten gebeuren, misschien, misschien niet...?’ Allemaal quotes uit deze en ook de vorige reeks, waarna we kersverse gehuwden het nachtlampje zien uitknippen: “Amai, ik ben moe. Slaapwel!”