Je kan het een beetje zielig vinden, maar ook mooi. Chris Froome blijft hopen op een miraculeuze wederopstanding. Twee jaar geleden brak hij bij een val tijdens de verkenning van de tijdrit van de Dauphiné zijn rechterdijbeen, zijn rechterelleboog, een heup en enkele ribben. Blessures die hij niet uitgewist krijgt. Maar hij blijft hopen, en knokken. Sylvan Adams, mede-eigenaar van Israël Start-Up Nation, blijft hem steunen. “Chris blijft onze leider voor de grote rondes in 2022”, stelt hij. “Zijn herstel duurt langer dan we hoopten, maar er is geen plan-B.”

Of het ooit nog iets wordt met Froome moet de toekomst uitwijzen. Eén ding moet je hem nageven: ook al is hij op dit moment geen topatleet meer, hij blijft op en top sportman. Iedereen bij zijn nieuwe ploeg staat versteld van zijn inzet en werkijver. Afzien bij de beesten. Het leverde hem een plaats op in de selectie voor de Tour. De komende drie weken is hij wegkapitein bij Israël Start-Up Nation. “Het wordt een bijzondere ervaring”, vertelt Froome in zijn video-blog. “Het is tien jaar geleden dat ik de Tour gereden heb in een dienende rol, waarbij ik niet voor mezelf koers, maar probeer het beste van mezelf te geven voor de ploeg.”

De winnaar in hem bestaat nog, want Froome kan het niet laten om toch ook even aan zichzelf te denken. “Er bestaat een droomscenario”, zegt hij. “Daarin win ik een rit. Maar dat is niet mijn hoofdgedachte. Mijn eerste doel is om Michael Woods (de kopman die hem vervangt, red.) te helpen en hem uit de problemen te houden. Jullie gaan me zeker zien, terwijl ik bezig ben om bidons voor hem op te halen.”

Een viervoudige Tourwinnaar, een winnaar van zeven grote rondes die knecht speelt: weinigen hebben het hem voorgedaan. Froome heeft een simpele verklaring waarom hij het doet/wil doen: hij houdt nog altijd heel erg van wielrennen. “Het is mijn grote passie”, herhaalde hij de voorbije maanden meermaals. “Wielrennen bezorgt me vreugde. Dat is altijd zo geweest.”

Maar hij ziet ook een praktisch nut. Het is een beetje zoals sportief directeur Rik Verbrugghe zegt: door de Tour te rijden in een dienende rol kan hij zelf ook weer een betere renner worden. Froome: “Ik heb heel weinig koersintensiteit gehad de voorbije jaren. Ik ga daarvan zoveel mogelijk proberen ‘opzuigen’ in deze Tour. Ik hoop dat ik, gewoon al door mee te doen, dichter kom bij waar ik wil zijn.”

Dan kan hij misschien weer voor eigen succes gaan in de Vuelta in het najaar, of anders volgende zomer in de Tour, of... En zo duwt Froome de confrontatie met de werkelijkheid en zijn wielerpensioen steeds weer voor zich uit. Opnieuw: een mens kan dat een beetje zielig vinden, of net mooi.